Gdyby sprawa Caster Semenya, biegaczki, której płeć zakwestionowano, a której testy genetyczne zostały przez IAAF utajnione, została rozstrzygnięta uznaniem jej za mężczyznę i odebraniem medali, byłaby świetnym przykładem tego, jak dyskryminowani ze względu na płeć są sportowcy. Ale nie tylko oni.

Ostatnio dość modnym tematem stało się określanie typu osobowości partnera płci jakby na to nie patrzeć męskiej... Na wstępie postaram się przybliżyć niewtajemniczonym pojęcia użyte w tytule artykułu.

Ileż to razy każdy z nas słyszał ten obleśny seksistowski i mizoandryczny tekst… Pamiętacie, w jakim kontekście on zazwyczaj pada? Tak jest, w kontekście zachowań seksualnych.

Size zero. Kingsajz. Minimalizm. Miniaturowość. I to głównie w talii, biuście i biodrach. Poczciwe 90-60-90 może się niepokoić o własną pozycję na rynku pracy i wdzięku...

Od zarania dziejów każdego z nas pociąga to, co nadprzyrodzone, niesamowite, niewyjaśnione. Podejrzana chmurka? Ani chybi UFO! Ogień zaprószony przez podpitego wuja Zdzicha, który zasnął z papierosem? Samozapłon!

Czy przyjaźń damsko-męska to naprawdę tylko mit? A może prawda, w którą boimy się uwierzyć? Gdzie przebiega tak krucha granica między miłością i przyjaźnią?

Dlaczego czasami czujesz się dzieckiem, czy nastolatką, albo tak się zachowujesz, mimo, że jesteś całkiem dorosłą osobą? Czasami mówimy o kimś, że zachowuje się jak dziecko.

Wkraczanie w branże zdominowane przez mężczyzn zawsze wiąże się z przełamywaniem stereotypów. Nowoczesne technologie, Internet i telekomunikacja do tej pory były ostojami, do których paniom dostać było się niezwykle trudno.

Spokój jest trudniejszy w osiągnięciu, bo wymaga większego skupienia się na pozytywnych aspektach osiągniętego później efektu.