Czy przyjaźń damsko-męska to naprawdę tylko mit? A może prawda, w którą boimy się uwierzyć? Gdzie przebiega tak krucha granica między miłością i przyjaźnią?

Dlaczego czasami czujesz się dzieckiem, czy nastolatką, albo tak się zachowujesz, mimo, że jesteś całkiem dorosłą osobą? Czasami mówimy o kimś, że zachowuje się jak dziecko.

Od zarania dziejów każdego z nas pociąga to, co nadprzyrodzone, niesamowite, niewyjaśnione. Podejrzana chmurka? Ani chybi UFO! Ogień zaprószony przez podpitego wuja Zdzicha, który zasnął z papierosem? Samozapłon!

Każdy z nas chciałby być akceptowany przez otoczenie. Chcielibyśmy, żeby inni tolerowali naszą inność i naszą odmienność, w końcu to, kim jesteśmy to nasza indywidualna sprawa.

Wkraczanie w branże zdominowane przez mężczyzn zawsze wiąże się z przełamywaniem stereotypów. Nowoczesne technologie, Internet i telekomunikacja do tej pory były ostojami, do których paniom dostać było się niezwykle trudno.

Ileż to razy każdy z nas słyszał ten obleśny seksistowski i mizoandryczny tekst… Pamiętacie, w jakim kontekście on zazwyczaj pada? Tak jest, w kontekście zachowań seksualnych.

Size zero. Kingsajz. Minimalizm. Miniaturowość. I to głównie w talii, biuście i biodrach. Poczciwe 90-60-90 może się niepokoić o własną pozycję na rynku pracy i wdzięku...

Gdyby sprawa Caster Semenya, biegaczki, której płeć zakwestionowano, a której testy genetyczne zostały przez IAAF utajnione, została rozstrzygnięta uznaniem jej za mężczyznę i odebraniem medali, byłaby świetnym przykładem tego, jak dyskryminowani ze względu na płeć są sportowcy. Ale nie tylko oni.

Spokój jest trudniejszy w osiągnięciu, bo wymaga większego skupienia się na pozytywnych aspektach osiągniętego później efektu.

Jeśli jesteś w związku dłużej niż 7 dni to z pewnością zastanawiałaś się czy jesteś dobrą kobietą dla swojego mężczyzny. Każda kobieta chce, aby jej związek był idealny i każda kobieta, która kocha mężczyznę, chce, aby było mu z nią dobrze.