Każdy nauczyciel powinien zdawać sobie sprawę z tego, jaki będzie świat, w którym dzisiejszym uczniom przyjdzie wieść dorosłe życie. Nie jest oczywiście możliwe w miarę dokładne przewidzenie dalekiej przyszłości naszej cywilizacji. Możemy tylko zaufać futurologicznym prognozom opartym na naukowej analizie cywilizacyjnych przemian, które znajdują potwierdzenie w obserwowanych obecnie przeobrażeniach społecznych i gospodarczych (Alvin i Heidi Toffler, Budowa nowej cywilizacji. Polityka trzeciej fali. Poznań 1996). Wynika z nich, że wkraczamy w trzecią falę rozwoju cywilizacji – po rolniczej i przemysłowej pojawia się cywilizacja informatyczna. Jej przewidywanym efektem będzie m.in. zastępowanie społeczeństwa masowego - indywidualistycznym, gospodarki opartej na przemyśle - usługami opartymi na informacji; stałych form zatrudnienia - samozatrudnieniem i zespołami zadaniowymi; światem podzielonym na państwa - „globalną wioską”. Informacja stanie się głównym towarem rynkowym, technika i technologia komputerowa i komunikacyjna zdominują wszystkie aspekty ludzkiego życia. Pojawią się nowe podziały społeczne wynikające ze zróżnicowanego dostępu do informacji, zróżnicowanego udziału w przetwarzaniu i dystrybucji informacji oraz z faktu, że wiele rodzajów ludzkiej pracy zostanie zastąpionych przez efektywniejsze roboty, ale za to pojawią się nowe zawody, wymagające nowych kwalifikacji. Mówi się o powstawaniu społeczeństwa informacyjnego i gospodarki opartej na wiedzy. Przewiduje się nawet, że dotychczasowy ład gospodarczy oparty na kapitalizmie, a także ład społeczny oparty na demokracji, który wyczerpał już swoje możliwości rozwojowe, w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat przejdzie rewolucyjną zmianę (Immanuel Wallerstein, Koniec świata jaki znamy. Warszawa 2004). Sprawne funkcjonowanie w takich realiach wymagać będzie od dzisiejszych uczniów posiadania szeregu kompetencji, których nie zapewni im dominujący w oświacie encyklopedyzm i podające metody kształcenia.
Współczesna edukacja, oparta na dziewiętnastowiecznym modelu herbertowskim, okazuje się bardzo nieefektywna i początek trzeciej fali rozwoju naszej cywilizacji uwidacznia ten problem coraz jaskrawiej. Specjalistyczne przedmioty nauczania, wzorowane na akademickich dyscyplinach naukowych, nie budzą większego zainteresowania u uczniów i nie zapewniają im właściwego przygotowania do dorosłego życia. Skupiają się głównie na przekazywaniu wiedzy, natomiast uczniowie nie mają przekonania o ich przydatności życiowej. Zaniedbują bowiem kształtowanie umiejętności warunkujących sprawne funkcjonowanie w życiu dorosłym.