Od zwycięskich dla PiS-u wyborów minęły prawie dwa lata. Wiele rzeczy przez ten czas ogłoszono: jeden porządek padł, inny się narodził albo że nic się nie zmieniło, chyba że na gorsze. A co ów okres oznaczał dla Polski? Rząd uznaje ten czas za niezmarnowany, wypełniony ciężką pracą i świetnymi inicjatywami. Dla opozycji rządy PiS to okres nieudolności i kompromitacji kraju na arenie międzynarodowej. Co mają o tym wszystkim myśleć Polki i Polacy? Jak znaleźć aureum medium pomiędzy nieprzychylnymi komentarzami mediów, własnymi obserwacjami i doświadczeniami a solennymi zapewnieniami, że Polsce nigdy nie działo się lepiej?

Odpowiedzieć na to pytanie jest niezwykle trudno. Trzeba spośród medialnego szumu wyłowić najistotniejsze i najbardziej prawdopodobne (bo czy w dobie selekcji faktów można z całą pewnością powiedzieć, że prawdziwe?) informacje i spróbować stworzyć sobie jakiś spójny obraz naszej sceny politycznej. Wykonując taki zabieg trzeba się kierować krytycyzmem i poszukiwać jak najszerszych źródeł informacji.

Żaden polityk nie powie złego słowa o rządzie który współtworzy; nie jest przecież samobójcą. Nie inaczej jest z obecną ekipą rządzącą. Dla niej wszystko idzie w dobrym kierunku. Pewnym faktom rzeczywiście nie da się zaprzeczyć. Gospodarka się rozwija, bezrobocie spada, w Polsce inwestuje coraz więcej zagranicznych firm, za to rodzime zakłady rozpoczęły zdobywanie rynków państw sąsiednich; Polska aktywnie uczestniczy w polityce międzynarodowej. Zwalcza się korupcję (o aferach z przekupywaniem, poza jedną uwiecznioną na taśmach w pewnym pokoju, dawno się nie słyszało), próbuje się rozstrzygnąć palące problemy (służba zdrowia) itd. Lista wcale nie krótka. Dlaczego więc poparcie dla rządu jest tak niskie? Czemu Polacy nagle przestali ufać tym, których wybrali?

 
Czytając fora internetowe czy sondy na temat władzy najczęściej spotyka się opinie, delikatnie mówiąc, nieprzychylne. Dlaczego społeczeństwo jest ciągle niezadowolone? Charakter narodowy? Nie sądzę.

Nie da się ukryć, że obecny gabinet był sprawcą niejednej gafy. Często samo wspomnienie o tych „wyczynach”, nie wchodząc nawet w ich szczegóły, wywołuje uśmiech na twarzy, a także wstyd. Poważne wpadki rządu, ale te pomniejsze na pewno też, sprawiają, że Polacy wstydzą się za swoich przywódców i nie ma co mówić o tym, że rodacy są zajęci robieniem karier lub studiowaniem planu przylotów na Heathrow. Jacy pracownicy cieszą się, gdy ich szef ośmiesza firmę, którą przecież współtworzą?