Kobiety coraz częściej ulegają różnym frustracjom z powodu braku niezależności. Ponadto na sto piętnaście Polek przypada zaledwie stu mężczyzn.
Zamknijmy oczy i przenieśmy się myślami na wschód Europy. Tam widzimy liczne kraje arabskie i... terror. Widzimy kobiety podporządkowane mężczyznom. Kobiety z zasłoniętymi twarzami, bez prawa do wolności myślowej. Teraz wróćmy z powrotem i zastanówmy się... czy mężczyźni są naprawdę tacy szarmanccy i urokliwi?
Kobieta w islamie to jeden z najbardziej kontrowersyjnych tematów. Najczęstsze hasła kierowane w jej stronę dotyczą tego, że jest gorsza od mężczyzny. Przekład Koranu według Józefa Bielawskiego – Sura 4:34 – głosi, iż Mężczyźni stoją nad kobietami ze względu na to, że Bóg dał wyższość jednym nad drugimi i ze względu na to, że oni rozdają ze swojego majątku. Przeto kobiety są pokorne i zachowują w skrytości to, co zachował Bóg. I napominajcie te, których nieposłuszeństwa się boicie, pozostawiajcie je w łożach i bijcie je! Osobą, która najwyraźniej wzięła sobie zbyt dosłownie te słowa, był Mohamed Kamal Mustafa. Człowiek ten opublikował książkę pt. „Kobieta w islamie”, w której doradza mężczyznom, jak uderzać kobietę, by nie pozostawiać na jej ciele śladów. Na szczęście hiszpański wymiar sprawiedliwości zajął się całą sprawą. Wyrok sądu był następujący – Mustafa przez pół roku miał studiować deklarację praw człowieka. Niestety po okresie danej mu szansy, resocjalizacja na nic się nie zdała. Kobiety nadal traktowane były wedle „instrukcji”. Mimo wszystko, niektóre z nich odważyły się zrzucić chustę i zawalczyć o demokrację i niezależność drogi życiowej. O własny świadomy wybór. I choć były to tylko jednostki, kraje takie jak Kuwejt, Syria czy Pakistan, w końcu zaakceptowały żeńską płeć.
Najah Al-Attar była pierwszą kobietą-politykiem w historii Syrii. Swą karierę rozpoczęła od obrony doktoratu z literatury na Uniwersytecie Edynburskim. Posiada dyplomy z zakresu stosunków międzynarodowych, krytyki literackiej i artystycznej. Ponadto działała w Arabskim Związku Robotniczym. Z Kuwejtu pochodzi Massouma al-Mubarak, znana minister planowania i rozwoju administracyjnego. Lata siedemdziesiąte były przełomem w jej życiu, gdyż przeniosła się wtedy do USA. Tam w Teksasie obroniła pracę magisterską i doktorat z stosunków międzynarodowych. Swoje feministyczne poglądy zamieszczała w licznych arabskich pismach. Jej ambicje były tak horrendalne, że Massouma wywalczyła miejsce w parlamencie. Kierowała państwem w zgodzie z islamską tradycją, do momentu w którym została oddelegowana jako minister transportu. Skoro mowa o polityce, ważną postacią w historii Jordanii jest Rima Khalaf Hunaidi. Po ukończeniu studiów ekonomicznych w Bejrucie została dyrektorem Departamentu Planowania i Badań w Ammanie. Obejmowała w swym kraju wysokie pozycje rządowe – była między innymi wiceministrem przemysłu i handlu oraz doradczynią sekretarza generalnego ONZ. Inna działaczka, Benazir Bhutto, kierowała Pakistańską Armią Ludową. była również premierem o rewolucyjnych poglądach.