- Dla mnie to normalna sytuacja – mówi głowa tej licznej rodziny, pani Grażyna – i dodaje – wiem, że w lokalnym środowisku mówią o mnie „Życzyńska, co ma tyle dzieci” i  czuję się z tego dumna. Najważniejsze, że wszystkie dzieci są zdrowe, nie chorują i dobrze się rozwijają mimo,  że kilkoro z nich urodziłam w domu. Niektóre małżeństwa całymi latami starają się bez skutecznie  o dziecko, a nas Bóg obdarzył wielokrotnie więc możemy czuć się wyróżnieni. Nie zdarzyło mi się jeszcze pomylić żadnego z dzieci, zapomnieć jak ma na imię, czy ile ma lat, bez problemu wymienię wszystkie: Robert – 24 lata (wyjechał do Anglii), Ariel – 23 lata (mieszka u dziewczyny), Natalia - 21 lat (już mężatka, teraz mieszka z nami jej mąż i synek Daniel), Adrianna – 20 lat, Kamila – 19 lat (uczy się zawodu fryzjerki i mieszka w internacie), Adrian – 18 lat, Kinga – 16 lat, Damian – 15 lat, Alicja – 11 lat, Michał – 10 lat, Mateusz – 9 lat, Kamil – 8 lat, Dominika – 6 lat, Weronika - 5 lat, Dominik – 4 lata i Agata – 2 lata. – Przyzwyczaiłam się do tak licznej gromadki i mimo, że jest nas sporo w domu, to i tak w pewien sposób odczuwam brak tych nieobecnych - mówi ich mama – i dodaje – śmiać mi się chce kiedy słyszę, że kobieta ma piątkę dzieci i nie może sobie z nimi poradzić, narzeka, że nie ma na nic czasu albo najmuje opiekunkę. Dzieci wychowywane w tak licznej rodzinie, wbrew pozorom są bardziej zżyte z sobą i bardziej samodzielne, ale żeby tak było muszą wiedzieć, że nie wszystko im wolną i muszą mieć wytyczone pewne zasady np. w naszym domu zabawki są tylko w ich pokoju  i tylko tam mogą bawić się nimi. Żeby mieć autorytet, muszę być stanowcza zwłaszcza, że tata im pobłaża i gdyby sobie zażyczyły to dałby im obraz ze ściany ale to dobry, cierpliwy mąż i ojciec, dlatego to ja jestem głową tej rodziny – mówi ze śmiechem pani Grażyna. – I dodaje - dla mnie wszystkie dzieci są równe, nie wyróżniam żadnego z nich, jak kupuję drobiazgi, słodycze, to choć skromniejsze ale każdemu, albo dzielę tak, żeby starczyło dla wszystkich.

W pracach domowych bardzo dużo pomagają mi Adrianna i Natalia, chociaż teraz ona ma sporo pracy przy swoim synku - mówi pani Grażyna i dodaje – nie robię żadnego grafiku czy harmonogramu, co kto kiedy ma robić, po prostu w zależności od potrzeby i możliwości wspólnie wykonujemy wszystkie czynności domowe, łącznie z zajmowaniem się małym Danielakiem, kiedy nie ma jego rodziców. Staram się tak podzielić pracę, żeby każdy z nas czuł się potrzebny w domu i miał czas na naukę i zabawę, muszę powiedzieć, że te starsze dzieci doskonale rozumieją sytuację  i właściwie nie muszę ich prosić o pomoc, same się garną, to dla mnie bardzo ważne i jestem im za to bardzo wdzięczna. Zwłaszcza, że udzielam się społecznie, pełnię funkcję przewodniczącej Koła Gospodyń Wiejskich i jestem członkinią Rady Sołeckiej, kiedy idę na zebranie albo załatwiam różne sprawy, wiem, że mogę liczyć na starsze dzieci, że zaopiekują się młodszymi i że zostawiam dom  w dobrych rękach.