Kiedy rok temu znajomy trener zwrócił się do mnie z tymi słowami, spojrzałem na niego z ogromnym zdziwieniem. Język migowy? Oczywiście, z każdej sytuacji i każdej rzeczy można wyciągnąć ogromną naukę, czemu jednak akurat Polski Język Migowy? Co w nauce tej dziwnej gestykulacji miało być takiego wspaniałego? Czemu mój przyjaciel, zwykle podchodzący do takich rzeczy z pewną rezerwą, nagle tak bardzo zapalił się do tej formy komunikacji?

Rok później, będąc już po kilku pierwszych lekcjach PJM, sam z zapałem powtarzam wszystkim znajomym trenerom „Uczcie się języka migowego! To ogromny skarbiec wiedzy i umiejętności!”

Do czego jednak może się przydać PJM dla słyszącej osoby? Dlaczego warto poświęcić czas i wysiłek na opanowanie akurat tego języka, a nie np. Angielskiego, Rosyjskiego, Chińskiego czy Swahili?

Oczywistym i podstawowym zastosowaniem Polskiego Języka Migowego jest możliwość skutecznej komunikacji z osobami głuchymi i niedosłyszącymi. Użytkownik PJM uzyskuje dzięki swoim umiejętnością dostęp do ogromnego, pozornie niewidzialnego świata – do ludzi, którzy żyją na co dzień wśród nas, ale do których normalnie nie mamy dostępu. Dzięki PJM, słyszący mogą nawiązać nowe kontakty wśród osób głuchych, korzystać z ich – trudno bez tego dostępnej – wiedzy i doświadczenia życiowego oraz skuteczniej i łatwiej prowadzić z nimi różnego rodzaju interesy. Sam fakt, iż dana osoba poświeciła czas na naukę PJM, już na samym starcie daje pewną nić porozumienia i zaufania między rozmówcami i ułatwia budowanie dalszej, bogatszej i bliższej relacji – towarzyskiej, biznesowej czy też relacji między uczniem a nauczycielem lub nauczycielem i uczniem.

Powyższa korzyść, niewątpliwie znacząca, ma jedną poważną wadę – jest bardzo ograniczona kontekstowo. Jest niezwykle przydatna w relacji z osobami głuchymi - i absolutnie nic nie daje w kontakcie ze słyszącymi. Dlaczego w takim razie mój przyjaciel tak bardzo przekonywał mnie do przydatności PJM dla trenera, coacha- doradcy życiowego i po prostu dla osoby słyszącej?

Otóż PJM kryje w sobie dużo więcej niż tylko sposób komunikacji z osobami głuchymi i niedosłyszącymi. Sama struktura języka migowego zawiera bowiem wymóg wyrobienia ogromnej kontroli i kompetencji w użytkowaniu własnej gestykulacji. Drobne różnice w ułożeniu dłoni oraz rąk pomiędzy poszczególnymi znakami PJM, przestrzenna gramatyka, wymagająca dokładnej świadomości tego, co rysują nasze ręce i jak się poruszają, różnica w dynamice gestów w zależności od tego co chcemy przekazać – to wszystko stanowi wspaniały trening kontroli gestykulacji dla każdego trenera – a nawet dla każdej osoby pragnącej być skuteczniejszym komunikatorem.