Nie sposób przecenić rolę skutecznej gestykulacji w prowadzeniu wykładu czy rozmowie z drugą osobą. Odpowiednio dobrany gest może być tym, co zadecyduje o tym czy słuchacz przyjmie przekaz z zaciekawieniem, czy odrzuci go jako nieciekawy lub „nietrafny” – tak więc, w efekcie, nauka PJM prowadzi do znaczącego rozwoju kompetencji komunikacyjnych. Dobry trener czy mówca, który na co dzień wykorzystuje w swojej pracy takie techniki jak rysowanie obrazów gestami (dzięki czemu słuchacze są jeszcze bardziej wciągani w jego wykład) czy kontrola poziomu i kierunku emocji widowni przy użyciu gestów (technika regularnie wykorzystywana m.in. przez polityków wszelkiego rodzaju), może odkryć w PJM wspaniały warsztat, który przemieni go ze skutecznego rzemieślnika w prawdziwego, wyjątkowego artystę komunikacji międzyludzkiej.

Kolejną istotną umiejętnością, jaką daje nauka PJM, jest znacząco rozwinięta kontrola nad własną mimiką. Ponieważ bardzo liczne wyrażenia w PJM są powiązane z wykonywaniem nader wyraźnych min – zmęczenia, radości, złości czy obrzydzenia - każda osoba ucząca się PJM musi solidnie wyćwiczyć swoje mięśnie twarzy i kontrolę nad nimi, uzyskując w zamian niezwykle przydatną – i jakże rzadką w dzisiejszych czasach - władzę nad swoją twarzą i zdecydowanie zwiększoną jej świadomość.

Przydatność tych umiejętności w różnych kontekstach wydaje się być oczywista – z jednej strony w kontekście lepszego hamowania przejawów własnych uczuć (np. podczas gry w pokera czy ważnych negocjacji), a z drugiej strony w kontekście jeszcze wyraźniejszego i pełniejszego ich wyrażania (np. przy opowiadaniu historyjek, konwersacji, odgrywaniu ról i scenek i w innych formach komunikacji). Szczególnie w społeczeństwie takim jak polskie, w którym brakuje społecznie usankcjonowanych możliwości ćwiczenia wyrażania własnych uczuć, nauka PJM stanowi niezwykle przydatną okazję do wyćwiczenia kontroli własnej mimiki.

Kolejnym ciekawym aspektem języka migowego jest ogromne wyciszenie jakie niesie jego nauka. Sama struktura języka znacząco utrudnia stosowanie dialogu wewnętrznego równolegle z własnym „miganiem” (komunikowaniem się w języku migowym) – i wręcz wymusza od użytkownika przeniesienie uwagi na zewnątrz, na rozmówcę, w czasie gdy to on miga. Jest to tym istotniejsze, że w języku migowym – przynajmniej z perspektywy osoby która dopiero uczy się tej metody – zdecydowanie trudno jest „wyłączyć się na chwilę” z prowadzonej rozmowy i wrócić do niej po chwili bez większej straty. Jest tak między innymi dlatego, że PJM jest dużo bardziej treściwy i dużo mniej metaforyczny niż większość języków mówionych – ale oznacza to również, w efekcie, że wymaga on dużo większej uważności od użytkownika i podtrzymuje skutecznie tą uwagę u każdej osoby zainteresowanej skuteczną komunikacją. Tym samym nauka PJM może służyć jako ciekawe narzędzie uspokajające i odstresowujące, ponieważ uczeń stawiany jest w sytuacji w której po prostu nie ma kiedy ani nie ma jak czuć się źle czy myśleć o swoich problemach – na czas zajęć, jego umysł staje się absolutnie czysty.