To kolejne wydarzenie w ramach zainicjowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego projekt badań nad płcią, seksualnością i cielesnością w polskim teatrze, którego celem jest szersze otwarcie rodzimej teatrologii na inspiracje płynące z krytyki feministycznej i rozwijanych we współczesnej humanistyce teorii płci kulturowej.

Polska refleksja teatralna ma w tej dziedzinie spore zaległości, tak w odniesieniu do rozpoznań światowej teatrologii, jak i dorobku rozwijanych na rodzimym gruncie dyscyplin pokrewnych. Sytuacja to paradoksalna, zważywszy że szeroko pojęta problematyka płci i cielesności stała się w ostatnich latach jedną z najważniejszych kwestii, jakie podejmuje polski teatr. Scena, oparta na nadrzędnej zasadzie umowności, także umowności płci, która wyzwala się tu z biologicznych determinant, dysponuje szczególną potencją obnażania kulturowych mechanizmów wytwarzania i kontrolowania ludzkiej płciowości. Polski teatr coraz częściej potencję tę uruchamia, stając się przestrzenią „genderowego laboratorium”. W tej sytuacji szersze zaadaptowanie do badań nad teatrem narzędzi, jakich dostarczają interdyscyplinarne studia nad płcią kulturową, okazuje się potrzebą nader pilną.

W programie konferencji spora dawka teorii płci kulturowej, użytecznej w analizach i interpretacjach sztuki teatru. Inga Iwasiów opowie o normatywnym i subwersywnym odgrywaniu płci. Jacek Kochanowski zaproponuje spojrzenie na teatr jako na przestrzeń potencjalnego przekroczenia represyjnych mechanizmów kontrolowania ludzkiej płciowości. Małgorzata Radkiewicz przedstawi analityczne i interpretacyjne możliwości teorii queer. Konferencja będzie okazją do prześledzenia płciowych i seksualnych konstrukcji wpisanych w rodzimy dramat od Zapolskiej i Witkacego po sztuki najnowsze – dramaty Przemysława Wojcieszka czy Izabeli Filipiak. Spośród zjawisk współczesnych szczególne miejsce w programie konferencji przypada teatrowi Krzysztofa Warlikowskiego, który odczytywany jest jako uporczywy sprzeciw wobec kulturowego przymusu identyfikacji z jedną, ściśle zdefiniowaną płcią. Osobne wystąpienia poświęcone będą także pracom Zofii de Ines i Mai Kleczewskiej. Padnie pytanie o nowy paradygmat płci i o to, dlaczego miłość jest polityczna.