Wielkanoc.
Ważną część obyczajowości codziennej w Polsce stanowią wierzenia i rytuały religijne (religijna kultura obyczajowa).

W tradycyjnej polskiej rodzinie nagromadzenie przedmiotów i zachowań symbolicznych charakteryzuje następujące święta: Bożego Narodzenia, Wielkanocy, Wszystkich Świętych, a także narodziny dziecka, założenie rodziny i śmierć członka rodziny. Dni te są ściśle powiązane z polską kulturą narodową i religią, najczęściej z katolicyzmem, dzięki czemu mają wyjątkowo bogatą zwyczajowość i obrzędowość. Wiele zwyczajów i obyczajów, dawniej powszechnie praktykowanych w życiu ogólnospołecznym, w społeczności lokalnej upadło, natomiast utrzymują się one nadal w rodzinie. Funkcjonują w niezmienionej formie przekazywane z pokolenia na pokolenie. Specyficzną cechą zwyczajów/obyczajów rodzinnych jest brak radykalizmu w ich przemianach. W dużej części polskich rodzin kultywowane są wieloletnie tradycje świąteczne, nie porzuca się tak łatwo ani wierzeń, ani zachowań związanych z tradycją. Może dlatego tak się dzieje, że tradycje współtworzą naszą tożsamość. Sposób, w jaki obchodzimy i kultywujemy święta może wiele powiedzieć o danej rodzinie biernemu obserwatorowi. Widzimy jak na dłoni, jakie rodzina posiada wartości, morale, w jakim duchu wychowuje dzieci, co ma dla niej znaczenie, a co jest bagatelizowane, czy wręcz odrzucane. Rodzina jest ważną częścią społeczeństwa, jest swoistą kolebką kultury obyczajowej.
Wróćmy jednak do tematu świąt Wielkanocnych, które jak wiadomo są świętem złożonym pod względem tradycji, w różnych regionach Polski obchodzone są z drobnymi lub większymi różnicami, jednak ich sens ma wszędzie to samo przepiękne przesłanie: Chrystus zmartwychwstał! My przyjrzyjmy się świętu w ujęciu historycznym, aby dostrzec różnice między dawnym a obecnym kultywowaniem tradycji świątecznych. Jak wiadomo każdej porze roku przypisane są jakieś święta i związane z nimi tradycje. Święto Wielkanocne otwiera nowy cykl obrzędów, począwszy od Wielkiego Postu Wielkanocnego. Początek stanowi Niedziela Palmowa.
W Niedzielę Palmową Kościół święci wjazd Jezusa Chrystusa do Jerozolimy. Jezus przybył tam wraz z uczniami na święto Paschy i jak podaje Pismo Święte, witany był przez wielkie tłumy ludzi wołających – Hosanna Synowi Dawidowemu, błogosławiony, który idzie w imię Pańskie dla naszego „zbawienia”. Ludzie ci rzucali na drogę, po której jechał Chrystus gałązki oliwne i palmowe. Na pamiątkę tamtejszych wydarzeń święcimy palmy wielkanocne. Palma symbolizuje męczeństwo i triumf, a więc i chwalebne Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa oraz nieśmiertelność duszy ludzkiej, a procesje z palmami są wyrażeniem głębokich treści religijnych. Kiedyś wierzono, że palma ta posiada wielką moc.