Każdy ma jakieś marzenia i chodzi o to by to były marzenia właściwe , a więc własne i autentyczne pochodzące z serca , a nie z uwarunkowania życiem , rywalizacją , zazdrością czy niespełnieniem . Marzenia mogą więc pochodzić z własnego serca , z duszy , mogą też być przejęte od rodziców albo też jak to się ostatnio często dzieje mogą pochodzić z zachłanności na coraz liczniejsze atrakcje współczesnego życia.
Gwarancją utrzymania własnych marzeń swego serca może być ciągła wierność swej dziecięcej idealistycznej wizji piękna , dobra i miłości utrzymywana nie tylko przez okres dorastania i edukacji , ale też przez całe życie . Oczywiście wizja ta ulega konkretyzacji , dojrzewa wraz z rozwojem świadomości , ale zawsze opiera się na wierze i ufności . Aby tę wizję utrzymać potrzebne jest konsekwentne przeciwstawianie się deprawującemu wpływowi środowiska życia społecznego , któremu daleko jest do stanu zdrowia i przypomina bardziej oszalałą dżunglę w kagańcach norm i zakazów.
Idealistyczna wizja oparta na wierze i ufności w Dobro jest wbrew pozorom i przekonaniom stojącego na głowie współczesnego świata autentyczną siłą i to siłą największą bo siłą Ducha , która jednak aby mogła być zamanifestowana w realnym życiu wymaga pełnej akceptacji życia materialnego , a zpowodu problemów z tym związanych idealizm jest postrzegany negatywnie i kojarzony jedynie z naiwnością i  nierealnością . Ale czy słusznie ? Czy jest konieczność rezygnacji ze swych dziecięcych wizji , marzeń i ideałów ? Czy może raczej świat żyje zwątpieniem i nieumiejętnością ich realizacji ?
*** ZAŁOŻENIA ***

Idealizm jako wiara w możliwość ideału w każdej dziedzinie oraz w możliwość osiągnięcia go i zmierzanie do jego realizacji. Idealizm zakłada pierwotność i nadrzędnośc ideii nad działaniem . A czym jest ideał ? Jest oczywiście czymś najlepszym z możliwych , czyli jest to najlepszy  konkret , stan, sytuacja bądź wzór . Idealizm zakłada więc , że w każdej dziedzinie , sprawie , we wszystkim istnieje to co absolutnie najlepsze . I tak dla każdego z nas istnieje idealne życie , idealna praca , idealny partner, a nawet idealny wzór każdej czynności.

Dla człowieka jako istoty rozwijającej się również jest idealny stan czyli stan ciągłej maksymalnej zmiany na lepsze, idealnie , indywidualnie dopasowanej do każdej niepowtarzalnej osoby czyli jest to idealny dla każdego rozwój , który jest jednocześnie osadzony w realnym życiu , a więc jest też zarazem życiem na najwyższym możliwym w danej chwili poziomie jakościowym. Idealizmem w życiu człowieka jest odpowiedni rozwój świadomościowy poprzedzający każde działanie.

Jako, że rozwój przebiega etapowo i  w życiu człowieka jest to wpierw dorastanie , dojrzewanie i związana z tym edukacja. Idealizm zakłada więc potrzebę idealnej edukacji potrzebnej do idealnego dojrzewania potrzebnego do osiągnięcia idealnej dorosłości potrzebnej do idealnego spełnienia w tym świecie. I jest to dosyć odległe od bezmyślnych społecznych norm zniewolenia przymusową edukacją bo powinno wynikać z własnego zrozumienia tej potrzeby.

Edukacja to nie tylko wiedza o świecie i życiu , ale także rozwój psychiczny i duchowy. Aby więc idealnie dojrzeć trzeba też przejść przez okres budowania światopoglądu, systemu wartości, i samodzielnych poszukiwań duchowych i samemu odkryć co jest w życiu najważniejsze i jak to realizować. Jest to ważne bo idealną dla siebie prawde można znaleźć wyłącznie samemu i to bez opierania się na innych i na tym co ogólnie znane.

Podstawą jest to odkrycie , że wszystko opiera się na miłości prawdziwej i znalezieniu wymarzonego idealnego partnera , ale poziom idealnej, indywidualnej świadomości duchowej może być różny i każdy sam potrafi i powinien wyczuć bez oglądania się na innych co jest dla niego zadowalające na teraz. W każdym razie idealizm prowadzi do dojrzenia do kierowania się w spełnianiu materialnym mądrością duchową samodzielnie odkrywaną.

Idealizm zakłada , że stopień samodzielnie zdobytej świadomości duchowej czyli znalezienia odpowiedzi na podstawowe pytania : czym jest Bóg, życie , wolność , miłość itp. warunkuje stopień dojrzałości psychicznej i duchowej, a ta jakość idealnego życia i spełnienia. Idealizm zakłada , że każdy sam potrafi to zrobić wcześniej lub później i należy utrzymywać wiarę w możliwość osiągnięcia tego w swoim czasie.

W życiu wszystko opiera się bądź to na odwadze ufności miłości bądź na strachu , zwątpieniu i rezygnacji. Społeczne normy , obyczaje i wierzenia mają z odwagą i prawdą wspólnego tyle co nic . Dlatego tak ważne jest by wszystko samemu odkryć i wyzwolić się ze społecznego bagna zwątpienia w duchowość , życia kompleksami czyli udowadniania odwagi , które to właśnie pokazuje i udowadnia faktyczny strach i zwątpienie.

Idealizm to więc odkrywanie , kierowanie się i realizowanie mądrości duchowej jako naczelnej zasady życiowej potrzebnej do prawdziwego idealnego życia czyli realizowanego w równym stopniu we wszystkich trzech sferach : materialnej , psychicznej i duchowej. Każde popadnięcie w skrajność życia tylko w jednej sferze jest zwykle ucieczką przed innymi i prowadzi do katastroficznych skutków.

Idealnie jest gdy rozwój dojrzałości duchowej wiąże się z dorastaniem i dojrzewaniem, idealizm zakłada bowiem nawet potrzebę osiągnięcia wpierw dojrzałości duchowej przed spełnieniem w dorosłym życiu. Wtedy od początku rozumie się pełnię życia prawdziwego , pełnię człowieczeństwa , to kim się jest i do czego zmierza. W dorosły świat podąża się wtedy będąc faktycznie dojrzałym czyli wolnym , godnym , prawym i mądrym prawdziwym człowiekiem.

Natomiast najgorszym rozwiązaniem jest oczywiście przeciwieństwo idealizmu czyli rozpoczęcie edukacji życiowej od samego materialnego spełnienia potrzeby miłości i partnera i życie filozofią egoistyczną bo wtedy zdobywanie reszty edukacji i dojrzewanie jest bolesne , okupowane jest bólem świadomości samooszukania i samozranienia jeśli wogóle znajdzie się do tej świadomości odwagę.

Podobnie dotyczy to też popadnięcia w inne skrajności jednostronnego podejścia do życia : stawiania na samo działanie w świecie materialnym bez rozwijania się w sferze duchowej co oznacza realizacje kompleksów i głupoty, jak też ucieczki w sam intelektualizm i tworzenie naukowych czy literackich bzdetów bądź też czekanie w wieży na ratunek królewicza z bajki co jest domeną idealizmu negatywnego oderwanego od życia.

Pełnia idealnego rozwoju człowieka nie jest więc możliwa bez rozwoju , poznania na sobie i samokształcenia się we wszyskich ze sfer człowieczeństwa w zdrowej równowadze. Potrzebne  jest dla zrozumienia życia i samodzielne doświadczalne poznanie jakiejś dziedziny aktywności fizycznej : sportu , sztuki walki czy tańca poprzez zaangażowane ćwiczenia fizyczne bo tylko to daje zrozumienie tej sfery , tak samo potrzebny jest samodzielny rozwój pełni osobowości , systemu wartości i sfery duchowej.

Jednak to sfera duchowa jest najwyższa i nadrzędna nad pozostałymi i choć podstawy materialne są bardzo ważne tak jak nauka chodzenia to o pełni człowieczeństwa i jego poziomie decydują zawsze wartości duchowe samodzielnie zdobyte i dlatego można powiedzieć , że to idealizm się najbardziej liczy bo on decyduje, kształtuje i  określa prawdziwego dojrzałego godnego i wolnego człowieka.

Idealizm bowiem to trzymanie się zawsze zasad dobra, pokoju , pozytywności i odwagi wyboru zawsze tego co absolutnie najlepsze w przekonaniu ogromnej wagi potrzeby nieulegania nigdy kompromisom , negatywizmom i rezygnacjom. Idealizm daje świadomość , że wszystko co najlepsze zawsze opiera się na odwadze , ufności , prawości i wyborze tego co najwspanialsze i najlepsze. To wiara i odwaga wyboru miłości bezwarunkowej , ale i potrzebnej do tego wolności oraz przebaczenia , a więc i samopoznania.

Idealizm to ciągłe dążenie wzwyż we własnym rozwoju , to poszerzanie i odkrywanie nowych horyzontów, nowych dróg , zdobywanie wciąż nowych szczytów duchowych i życiowych , to próbowanie wciąż nowych sposobów życia i podszenia jego jakości w mądry , odważny i ambitny i właściwy dla siebie sposób. To świadomość , że życie jest ciągłą zmianą czy się tego chce czy nie . To rozumienie , że tylko świadomy ciągły rozwój duchowy i życiowy daje prawdziwe spełnienie i wolność.

Idealizm to podążanie drogą wzniosłości , piękna i prawdy , drogą ciągłego rozwoju duchowego motywowanego umiłowaniem i pragnieniem piękna , wolności i swobody, a nie uciekania i uwalniania się od bólu trudów życia. To pragnienie doświadczania wspaniałości i radości otwartego serca, ale przy jednoczesnym ciągłym duchowym i życiowym rozwijaniu się wynikającym ze świadomości bycia tu dla nauki i rozwoju , a nie tylko dla samej zabawy.

*** REFLEKSJE ***