Trzeci egzamin za mną. Pokrzepiające, prawda?

I w związku z trwającą wszem i wobec SESJĄ pragnę kilka słów od siebie wyszeptać (możliwie cichutko, wszak mam jeszcze dwa egzaminy do zaliczenia).

Zastanawia mnie celowość tego wszystkiego. Egzaminów, zaliczeń. Czy jest w tym jakaś spójność, jakiś wyższy cel?

(uwaga, rozmyślanie sesyjne studentki - w 100% NIE obiektywne)
Zatem:

Obraz sytuacji: egzamin z przedmiotu nijak mającego związek z wybranym kierunkiem studiów.

Do nauczenia: milion stron, na których w zasadzie napisane jest to samo, tylko innymi słowy.

Czas: ograniczony do minimum.

Mina profesora, gdy tylko otwierasz usta: bezcenna.
No dobrze, zagalopowałam się nieco.
”TA” mina mówi ci, że jesteś idiotą. Że opowiadasz herezje. Że jesteś tak naprawdę nic-nie-wiedzącym tępakiem, któremu poprzez współczucie łaskawy pan profesor wpisze tą marną 3,0.

Po wyjściu z gabinetu jedziesz do domu wreszcie coś zjeść (wcześniej było to awykonalne z powodu nieustępującego skrętu żołądka). Ściągasz przepoconą koszulę, zakładasz wygodny dresik. Chowasz rozrzucone po całym pokoju notatki, zamykasz szczelnie w teczce, nigdy więcej do nich nie zajrzysz.

Godzinę po egzaminie całe trzy dni intensywnej nauki diabli biorą. Nie wiesz NIC. Ale zaliczenie masz.

Cel? Żaden. Zasada 3xZ: Zakuć-Zapamiętać-Zapomnieć.


(małym druczkiem: ktoś mógłby zasugerować, że po to studiujemy, aby nabyć wiedzę, która zostanie zweryfikowana w czasie egzaminów końcowych. Ziarnko zapamiętanego materiału do innych ziarenek zrobi z nas ekspertów w naszej dziedzinie. Owszem, ale przypominam, że piszę tu o przedmiocie, który został utworzony zapewne tylko dla uzupełnienia etatów, a w mniemaniu prowadzącego jest to najważniejsza rzecz na całym świecie)


A jaki jest cel tego artykułu? W zasadzie żaden. Ale skoro egzamin zaliczeniowy na studiach wyższych również nie ma celu (jedynie teoretyczny, ale jedno z drugim ma się tak, jak materiał do nauczenia ze zgodnością kierunku), ten artykuł także nie musi. Może jedynie wywołać wśród moich współtowarzyszy niedoli sesyjnej grymas zrozumienia. I mam nadzieję, że wywołał.