Do ataków na dobra należące do Papuasów dochodziło zresztą od początku akcji. Żołnierze spalili co najmniej 10 domów, zabijali zwierzęta domowe, niszczyli ogrody i uprawy. Osoby szukające kryjówek w puszczy stanęły przed widmem głodu. 16 kwietnia zmarł 8-letni Detianus Goo, który ukrywał się ze swoją matką po ucieczce ze wsi Putapa. Inny raport mówi o śmierci Rosi Goo, 40-letniej mieszkance Mauwa, zmarłej niedługo po tym gdy znalazła schronienie w Udekebo.
17 kwietnia do Doliny Kamuu przybył specjalny zespół w skład, którego weszli Matius Murib (wicedyrektor Papuaskiej Komisji Praw Człowieka), przedstawiciel kościoła Yones Douw oraz studenci i młodzież. Wolontariusze i działacze krążąc po Kamuu zachęcali mieszkańców do opuszczenia swoich ostoi i powrotu do domu. Dzisiaj sytuacja w regionie wydaje się powoli wracać do normy ale wydarzenia pozostawią niewątpliwe piętno w pamięci mieszkańców Kamuu.

Ciężko ranni Matias Iyai, Albert Pigai i Otin Yobe trafili do szpitala w Nabire.
Od czasu kiedy w 1962 roku Papua Zachodnia została nielegalnie zajęta przez ówczesny reżim indonezyjski (najpierw Sukarno, potem Suharto) z rąk wojska i policji zginęło ponad 100 tysięcy rdzennych mieszkańców tych ziem, Papuasów.


Artykuł ukazał się także na: http://www.lrewpapuasow.wordpress.com oraz www.wolnemedia.net