Raoni z plemienia Kayapo Metyktire poprosił rdzennych sąsiadów o wsparcie w walce przeciwko konstrukcji hydroelektrowni Belo Monte na rzece Xingu, która jeśli tylko powstanie, będzie trzecim co do wielkości tego typu obiektem na świecie: „Cieszę się, widząc jak ludzie z Amazonii walczą przeciwko budowie tamy. Peruwiańczycy, Ekwadorczycy, Boliwijczycy i Kolumbijczycy… Wszyscy jesteśmy tu żeby walczyć o ludzi z Brazylii i Amazonii. Biali budują tamy w Brazylii. Nie chcemy Belo Monte”. Almir z ludu Surui, któremu grożono wcześniej śmiercią za ochronę ziem i praw swojego plemienia podkreślił, że nie może być mowy o oenzetowskim programie REDD (redukcji dwutlenku węgla z wylesienia i degradacji ekosystemu) bez „należytego uznania rdzennych, zbiorowych praw i terytoriów”. Zdanie Almira Surui potwierdził przedstawiciel organizacji WWF na Amazonię, Claudio Moretti: „Ludy tubylcze są liderami jeśli chodzi o ochronę Amazonii i różnorodności biologicznej regionu. Mają prawa do zasobów ziemi, zróżnicowanego kulturowo światopoglądu oraz do odegrania kluczowej roli w losach Amazonii”.
W spotkaniu wziął udział prezes AIDESEP, Alberto Pizango Chota, który w 2009 roku po gwałtownych protestach Indian z peruwiańskiej Amazonii, unikając aresztowania, znalazł blisko roczny azyl w Nikaragui. Zwracając się do zebranych w Manuas powiedział, że 75% naszej planety cierpi spustoszenia zmian klimatycznych: „Nadszedł czas aby zaostrzyć, nie broń ale słowa, by przekonać liderów państw w regionie, przekazać, że musimy poświęcić ten czas dla ratowania planety… Prezydenci i duże międzynarodowe koncerny nie rozumieją, że ziemia jest naszą prawdziwą matką i nas nie opuści… Wszyscy musimy być bliżej bardziej realnego życia i wolności. Obecna światowa polityka prowadzi do samobójstwa. Zrozumiejmy, że jesteśmy przelotnymi ptakami… i mamy obowiązek pracować aby zostawić naszą planetę zdrową, bez egoizmu dla naszych przyszłych pokoleń…”.


 



W trakcie spotkania w Manaus uchwalono dokument w którym czytamy min:
„Musimy ostrzec świat, że przekroczyliśmy granicę niebezpieczeństwa, zanieczyszczeń cieplarnianych w atmosferze i globalnego ocieplenia. Ale to tylko jeden z poważniejszych skutków głębszych zaniedbań. Znajdujemy się w mrocznych czasach głębokiego kryzysu światowego, klimatu i agresji, który jest częścią szerszego kryzysu cywilizacji oraz układu sił opartego na rasizmie, patriarchacie, indywidualizmie, niepohamowanym konsumpcjonizmie, urynkowieniu i prywatyzacji wszystkiego a także lekkomyślnej arogancji: „dominacji” nad naturą, przy zapomnieniu, że stanowimy tylko jej niewielką część. Potępiamy hipokryzję i sprzeczności w globalnej i krajowej polityce leśnej, w której plany i małe projekty „zrównoważonego” drapieżnictwa pogłębiają wylesienia i degradację przez przedsiębiorstwa górnicze, naftowe, hydroelektryczne i hodowlane; także soję, agrobiznes, „agropaliwa”, autostrady prowadzące do kolonizacji, GMO, pestycydy, nakładanie obszarów chronionych na rdzenne terytoria, biopiractwo i kradzież tradycyjnej wiedzy”.