Jesteś jedyną osobą na świecie, która pragnęła narysować Ryjka. Świadczy to o tobie fatalnie, ponieważ Ryjek - dzięki twoim opowieściom przypomniany i uświadomiony znajomym - jest: nijaki, nie pozostający w pamięci, nieatrakcyjny wizualnie, nie wzbudzający sympatii, nie posiadający ani wyraźnie zarysowanych wad, ani zalet, nie odgrywający żadnej roli w historiach z Doliny Muminków, zlewający się z tłem opowieści. Jednym słowem Ryjek jest postacią, której wcale mogłoby nie być.
A ty, nosząc w sobie tak głęboką potrzebę narysowania Ryjka, zaczynasz być przez znajomych utożsamiany z nim samym.
I wreszcie następuje najgorsze. Każdy żąda, byś pokazał mu rysunek. Pokazujesz więc, choć nosisz już w sobie przeczucie, iż może to być kroplą, po której dodaniu dzban się przeleje.
I masz rację, niestety. Dowiadujesz się, że to wcale nie jest Ryjek, tylko mysz. Fenek. Wybrakowany ratlerek. Takie zwierzątko, które ktoś widział niedawno w zoo, ale nie pamięta, jak się nazywało. Pojawia się nawet student muminkologii, pouczający cię, że wcale nie narysowałeś Ryjka, ale Sniffa.
Nawet twoje dziecko jest przeciwko tobie i mówi: ooo, kangur.
Wszyscy patrzą na ciebie z politowaniem i niesmakiem. To ma być Ryjek???
Co z ciebie za człowiek, skoro nie potrafisz narysować banalnego Ryjka?

Co ci pozostaje? Jeśli jesteś silny, dasz sobie jakoś radę spędzając resztę życia w eremie. Jeśli nie... Cóż... Takie jest prawo dżungli. C’est la vie.