W ostatnich latach ranga tatuażu jako zjawiska kulturowego poważnie wzrosła. W Stanach Zjednoczonych, w niektórych krajach zachodnioeuropejskich oraz azjatyckich, przybywają nowe pozycje naukowe, artystyczne, publicystyczne oraz tezaurusy poświęcone tatuażowi. W 1983 r., na Wydziale Sztuki, Wzornictwa i Historii Sztuki Uniwersytetu Kalifornijskiego, zorganizowano interdyscyplinarne sympozjum naukowe pod nazwą „Znaki Cywilizacji" („Marks of Civilization"), na którym badacze reprezentujący rozmaite dyscypliny naukowe wygłosili referaty poświęcone różnym aspektom tatuażu. Również w Stanach Zjednoczonych poczęto wydawać szereg czasopism poświęconych interesującej nas problematyce. Najbardziej znane z nich, to: „Tattootime", „Outlaw Biker Tattoo Revue", „Easyriders Tattoo" (później „Tattoo") czy „Tattoo Life Magazine", zajmujące się stroną naukową oraz popularyzacją zagadnień dotyczących wyłącznie tatuażu. Niestrudzony popularyzator tej sztuki zdobienia ciała, twórca Tattoo History Museum w Oxfordzie i wieloletni prezes Brytyjskiego Klubu Tatuatorów, Lionel Titchener, wydaje miesięcznik „Tattoo International". Powołano Tattoo Art Museum w San Francisco, Tattoo Museum w Amsterdamie, Dział Tatuażu w Muzeum Anatomii przy Uniwersytecie w Tokio oraz działy tatuażu w niektórych Muzeach Sztuki i Archiwach Szpitalnych na Zachodzie. W archiwum przy Szpitalu św. Wita w Londynie przechowuje się jako eksponaty kawałki tatuowanej ludzkiej skóry z 1608 i 1808 r., pochodzące z Francji. Wyodrębniono XIX-wieczną kolekcję portretów tatuowanych Maorysów w City Art Gallery w Auckland (Nowa Zelandia), wreszcie Chuck Eldridge, znawca i historyk tatuażu, gromadzi, opracowuje i udostępnia dokumentację z całego świata, poświęconą tatuażowi w utworzonym przez siebie Tattoo Archive w Berkeley, w Stanach Zjednoczonych.

Zainicjowano też ruch wystawienniczy tatuażu współczesnego oraz tzw. akcje tatuażu, rejestrowane na taśmie video. Akcję taką pokazano na X Paryskim Biennale Młodych w 1977 r.

Począwszy od 1976 r. organizuje się każdego roku Ogólnoświatowe Zjazdy Tatuatorów i Tatuowanych (Tattoo Convention - pierwsza konwencja odbyła się w Houston w USA a najlepszym tatuatorem wybrano Cliffa Ravena), w 1982 r. czasopismo „Tattootime", redagowane przez Eda Hardy'ego [il. 72], zorganizowało po raz pierwszy „Tattoo Expo". Podobną do poprzednio wymienionej, coroczną imprezę firmuje National Club of the World. Wszystkie te przedsięwzięcia są cyklicznymi, międzynarodowymi przeglądami najefektowniej wytatuowanych żywych modeli oraz polem rywalizacji najwybitniejszych mistrzów - jak określa Spider Webb - sztuki „chodzącej" lub „gorącej", bowiem tatuaż żyje do tej chwili, kiedy jego nosiciela zaliczamy do osób żywych. Zimno natomiast unicestwia tatuaż, podobnie jak zabija ono żywy organizm.