Północne, uprzemysłowione rejony Sheffield, Manchester, Potteries i Yorkshire posiadają u swoich wrót dziewiczy krajobraz Parku Narodowego Peak District, który rozciąga się z Holmfirth na północy do Asbourne na południu i z Sheffield na wschodzie po Mcclesfield na zachodzie. W krajobrazie wyróżniają się ponure wrzosowiska i spektakularne strome doliny.


24 kwietnia 1932 roku zorganizowano nielegalne wejście na Kinder Scout, tutejszy najwyższy szczyt. Grupa turystów chciała ustanowić prawo dostępu do dzikich miejsc. Skończyło się to na uwięzieniu pięciu członków grupy. W końcu w 1951 roku ustanowiono pierwszy w Anglii Park Narodowy.

Tereny Peak District zbudowane są głównie ze skał osadowych z okresu karbonu, w których skład wchodzą wapienie, piaskowce oraz niewielkie ilości węgla i skał magmowych. Podczas trwania epok lodowcowych obszar Peak District był w całości pokryty lodowcem, który przyczynił się do powstania wielu tutejszych jaskiń. Wewnątrz kilku z nich znaleziono szczątki dzikich zwierząt, które przemierzały rejony dzisiejszego Parku Narodowego. Teren Peak District był zamieszkiwany od wczesnych okresów działalności człowieka na terenie Anglii, o czym świadczą znalezione w jaskiniach przedmioty użytku codziennego wykonane z kawałków krzemienia. Badania archeologiczne odsłoniły budowle ziemne oraz kurhany. W epoce brązu teren był to obszar pasterski. W okresie ekspansji rzymskiej wydobywano złoża mineralne, które transportowano do Buxton (zwanego Aquae Arnemetiea). W średniowieczu Peak District znany był głównie z hodowli owiec. W XVI w. na dużą skalę wydobywano węgiel, fluoryt, miedź, cynk, żelazo, mangan oraz srebro. Okres kopalniany osiągnął swoje apogeum na przełomie XVIII i XIX wieku, aby prawie całkowicie zaniknąć w wieku XX. Ostatnie stulecie upłynęło pod hasłem wyrobów włókienniczych. Poza tym obszar dzisiejszego Parku Narodowego Peak District był celem turystów od wielu wieków, najwcześniejsze zapiski pochodzą z 1636 roku.

Park Narodowy Peak District (1440 km kw) jest piątym, co do wielkości parkiem narodowym na terenie Anglii i Walii. Park położony jest na południowym krańcu gór penińskich, które rozciągają się na długości 400 km. Pomimo nazwy krajobraz obfituje w zaokrąglone wzgórza i skarpy piaskowców, a najwyższy szczyt to Kinder Scout (636 m npm). Park geograficznie podzielony jest na Dark Peak, zdominowany przez rozległe, ciemne z natury wrzosowiska, oraz na położony na południu White Peak, nazwą nawiązujący do białego wapiennego podłoża. Na terenie Dark Peak swoją wysokością wyróżniają się trzy szczyty: najpopularniejszy Kinder Scoute (636 m npm), z którego krawędzi spada najwyższy, 30-metrowy wodospad Parku Narodowego zwany Kinder. Zimą wodospad stwarza doskonałe warunki do wspinaczki lodowcowej. Blacklow (610 m npm), z podmokłym torfowiskiem na szczycie, jest źródłem rzeki Dervent. Black Hill (582 m npm), którego nazwa wywodzi się od bardzo ciemnego koloru torfu pokrywającego całe plateau wzgórza. Na szczycie znajduje się punkt triangulacyjny. White Peak to kraina obfitująca w jaskinie, głębokie doliny rzeczne oraz łagodne wzgórza z wapiennymi skałami i kamieniami młyńskimi wtórzącymi fantastyczne kształty. Ubogie wapienne gleby stwarzają idealne warunki do hodowli owiec i bydła.