Coś w rodzaju samobójstwa
Można powiedzieć, że popełniłam coś w rodzaju samobójstwa. Nie było to, oczywiście, samobójstwo fizyczne, tylko mentalne: popełniłam “morderstwo” na swoim dawnym “ja”. Przez trzy i pół roku byłam narodowym radykałem, a możecie mi wierzyć, kochani Czytelnicy, że dla osoby tak młodej jak ja trzy i pół roku to cała wieczność. Narodowy radykalizm był dla mnie wszystkim, stanowił przyczynę i cel mojej egzystencji. Często myślałam: “Moje życie to ideologia. Nie ma ideologii, nie ma mnie”.
Kiedy porzuciłam NR, poczułam się, jakby coś we mnie umarło. Odniosłam wrażenie, że uchodzi ze mnie całe życie, pozostawiając mnie martwą i pustą wewnętrznie. Zrozumiałam, że nie jestem już kroplą w oceanie narodowego radykalizmu, że świat narodowych radykałów nie jest już moim światem, że moi sojusznicy nie stanowią już moich sojuszników, że moje dotychczasowe życie dobiegło końca, że przepadł sens mojego istnienia. Nigdy wcześniej nie czułam tak wielkiej pustki i samotności. Jakby tego było mało, istniał we mnie lęk, że wspomnianej pustki już nigdy nie uda mi się zapełnić.
Po zrezygnowaniu z przynależności do polskiego ruchu narodowo-radykalnego postanowiłam zbudować własną ideologię. Zdecydowałam, że będzie ona bardziej kompatybilna z tym, jaka jestem w istocie. Zapraszam do zapoznania się z głównymi założeniami mojego nowego stylu myślowego. Światopogląd, który zbudowałam (a raczej: buduję) od zera jest częściowo podobny do prezentowanego przeze mnie wcześniej.


Patriotyzm, antyglobalizm i solidaryzm słowiański
Patriotyzm to idea, której chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Umiłowanie własnej Ojczyzny, sentyment do rzeczy z Nią związanych, troska o Jej interesy i gotowość ponoszenia dla Niej wszelkich ofiar to wartości nieśmiertelne i niepodlegające dyskusji. Patriota jest człowiekiem altruistycznym, stawiającym interes narodowy ponad swoim własnym i stającym zawsze po stronie swojego kraju (czego absolutnie nie należy mylić ze stawaniem po stronie władz państwowych!). Sytuacja idealna, o której powinien marzyć każdy patriota, to absolutna niepodległość Ojczyzny, czyli pełna niezależność państwa od innych podmiotów.
Jeśli osiągnięcie tego ideału nie jest możliwe na gruncie politycznym lub gospodarczym, to należy do niego dążyć na gruncie kulturalnym. Trzeba chronić i szanować język polski, symbole narodowe, rodzime dzieła sztuki oraz inne dobra wiążące się z Polską. A oprócz tego: przedstawiać cuda polskości na arenie międzynarodowej i stale udowadniać światu, że Polska i Polacy zasługują na szacunek. Należy promować polskość zarówno za granicą, jak i we własnym sercu i w sercach swoich rodaków. Opowiadam się za propagowaniem polskiej kultury i popkultury (naturalnie, pod warunkiem, że ta druga prezentuje odpowiedni poziom artystyczny).