Potrzebna jest pamięć o ważnych wydarzeniach historycznych i bohaterach narodowych, rozliczanie peerelowskiej i sanacyjnej przeszłości, wyciąganie wniosków z dziejów świata oraz walka z antypolonizmem i pomawianiem Polaków o niepopełnione zbrodnie. Poza tym, istotny jest nieufny stosunek do globalizacji, która niszczy kultury poszczególnych narodów, zabija różnorodność i indywidualizm, stawia pod znakiem zapytania suwerenność państw, sprzyja konsumpcjonizmowi oraz komercjalizuje różne wartości. Do globalizacji podobny jest przesadny internacjonalizm, zatem należy mu się uważnie przyglądać.
Trzeba jednak pamiętać, że Naród Polski jest częścią Wielkiej Słowiańskiej Rodziny - europejskiego plemienia, w obrębie którego funkcjonują liczne Narody, spokrewnione ze sobą kulturowo (język, folklor, rodzimowierstwo) i genetycznie (haplogrupa R1a1). Ponieważ w odległej przeszłości Wielka Słowiańska Rodzina była niemalże jednolita, Polacy powinni odczuwać szczególną więź z pozostałymi Narodami Słowiańskimi i dążyć do pojednania z nimi. Słowianie mają obowiązek się miłować i wspierać na każdym kroku - oczywiście, nie zapominając o poszanowaniu dla indywidualnego charakteru każdego z Narodów.


Pełna ochrona życia poczętego
Człowiek jest istotą materialną i tylko materialną - nie posiada duszy ani innego niematerialnego pierwiastka. Ponieważ materialne istnienie człowieka rozpoczyna się w momencie poczęcia, należy uznać, że zarodek jest pełnoprawną istotą ludzką i zasługuje na godne traktowanie. Być człowiekiem, to znaczy: należeć do gatunku Homo sapiens. Ludzki płód bez wątpienia należy do gatunku ludzkiego i posiada własne, indywidualne DNA różniące się od genotypu ojca i matki.
Nie można go nazywać częścią ciała kobiety, bowiem stanowi on osobny organizm. Nie można go też porównywać do obciętego paznokcia, ponieważ obcięty paznokieć jest amputowaną częścią ciała swojego właściciela. Paznokieć nie ma własnego, unikalnego kodu genetycznego, nie jest nową istotą, posiadającą zdolność do rozwoju według “przepisu” zawartego w indywidualnym DNA. Bezsensowne jest nazywanie ludzkiego zarodka “zlepkiem komórek”, gdyż ciało osoby dorosłej również jest wykonane z takiego materiału. Różnica między zygotą a człowiekiem dojrzałym nie ma charakteru jakościowego, lecz ilościowy. Zygota posiada dwie komórki, a człowiek dorosły - wiele miliardów. Nie powinno się wartościować ludzi ze względu na liczbę komórek występujących w ich ciałach.