Teledysk pełni tutaj dość funkcjonalną rolę, często będąc zarazem ukryta reklamą paru produktów. Reklama ta jest o tyleż skuteczna, że pozwala ona odbiorcy na samodzielne wyłowienie ze strumienia znaczeń znaków firmowych czy innego czynnika pozwalającego na identyfikację marki, dzięki czemu może on mieć świadomość własnego odkrycia z pośród ukrytych znaczeń, co jest od początku strategią danej marki.

Youtube – podglądactwo i znaczeniowy misz masz
Nowym zjawiskiem, również znakomicie wpisującym się w kontekst definicji postmodernizmu jest przerabianie istniejących już fragmentów programów telewizyjnych i wszelakich materiałów wideo oraz łączenie ich z materiałem własnym, w celu stworzenia z nich nowego rodzaju treści znaczeniowej. Najbardziej popularnym przykładem może być tutaj serwis Youtube, którego idea polega na możliwości oglądania i dodawania treści stworzonej przez urzytkowników, często amatorów. Na Youtube mamy do czynienia z szeroką gamą prezentowanych materiałów od profesjonalnie zrobionych teledysków po kilkunastosekundowe filmy nagrane telefonem komórkowym. Popularność tego serwisu wynika moim zdaniem z braku zinstytucjonalizowanego charakteru prezentowanych tam klipów. Tutaj każdy może oglądać to na co ma ochotę serfując przy tym na różne strony często w całkiem przypadkowym kierunku. Popularność serwis zawdzięcza również formie prezentacji czyli audiowizualnej konstrukcji prezentowanych tam treści. Dzięki tego rodzaju zabiegom odbiorca ma szansę samemu nadać znaczenie oglądanej treści, a nie zapoznawać się z wtórną, tekstową interpretacją zdarzeń, jak to miało miejsce w przypadku tradycyjnej formuły reprezentacji tekstowej. Oczywiście materiał wideo jest też pewnego rodzaju tekstem, jednak audiowizualna forma pozwala nam zachować świadomość większej swobody interpretacyjnej. Elementy znaczące są tutaj łatwiejsze w odbiorze i wymagają mniejszych kompetencji kulturowych, dzięki temu właśnie, tego rodzaju sposób prezentacji wydaje się coraz bardziej popularny.

Dekodowanie przekazu ma na Youtube charakter indywidualny, już sam fakt swobodnego wyboru tego co się ogląda, sprawia że jednostka ma poczucie kontroli. Brak instytucjonalnej specyfiki portalu sprawia, że jego użytkownicy mogą komunikować się z medium w dwie strony, jako odbiorcy i nadawcy. Z resztą relacja odbiorca - nadawca przestaje mieć tutaj znaczenie, ponieważ twórcą znaczenia staje się jego interpretant, a nadawca może być tutaj postrzegany jako coś w rodzaju nośnika. Kolejność zostaje tutaj odwrócona ponieważ nie ma instytucjonalnych ram dzięki którym można by próbować doszukiwać się celowości i polityki przekazywania treści. Popularność jest również wynikiem braku zainteresowania klasycznym modelem telewizyjnym, w którym bierny odbiorca może tylko indywidualnie dekodować z góry zdefiniowany przekaz i wybierać go spośród ograniczonej liczby możliwości.