Rewolucję informacyjną określa się mianem „trzeciej fali” w rozwoju cywilizacji ludzkiej, której znaczenie można porównać do rewolucji rolnej i przemysłowej (Alvin i Heidi Toffler, Budowa nowej cywilizacji. Polityka trzeciej fali. Poznań 1996) . Skutkuje ona formowaniem się nowej gospodarki - opartej na wiedzy oraz nowego społeczeństwa - zwanego globalnym społeczeństwem informacyjnym. Jej przewidywanym efektem będzie m.in. zastępowanie społeczeństwa masowego - indywidualistycznym, gospodarki opartej na przemyśle – wytwórczością i usługami opartymi na wiedzy i informacji, bazującymi na Internecie; stałych form zatrudnienia - samozatrudnieniem i zespołami zadaniowymi; edukacją ograniczoną zasadniczo do okresu szkolnego i ewentualnie studiów wyższych – samokształceniem przez całe życie; światem podzielonym na państwa - „globalną wioską”. Informacja stanie się głównym towarem rynkowym, technika i technologia komputerowa i komunikacyjna zdominują wszystkie aspekty ludzkiego życia. Pojawią się nowe podziały społeczne wynikające ze zróżnicowanego dostępu do informacji, zróżnicowanego udziału w przetwarzaniu i dystrybucji informacji oraz z faktu, że wiele rodzajów ludzkiej pracy zostanie zastąpionych przez efektywniejsze roboty i komputery, ale za to pojawią się nowe zawody, wymagające specyficznych kwalifikacji.
Co prawda rewolucja informacyjna ogarnęła dotychczas tylko części społeczeństw, pojawiła się dopiero w niektórych regionach świata – głównie w Ameryce Północnej, Europie Zachodniej, Australii i części Azji Południowo – Wschodniej, ale jej istnienia nie sposób zanegować. W poszczególnych państwach jej „uczestnikami” są głównie ludzie wykształceni, posługujący się na co dzień technologią informacyjną. Rodzące się globalne społeczeństwo informacyjne z jednej więc strony charakteryzuje się wzrastającą ilością i prędkością przepływu informacji, łatwością komunikowania się, elektronicznym dostępem do różnorodnych usług, edukacji i kultury, itp., z drugiej zaś strony prowadzi do wykluczenia części społeczeństw, grup i pojedynczych osób z informacyjnego świata. Przeciwdziałanie temu wykluczeniu staje się jednym z głównych zadań systemów szkolnych, także w Polsce - chociaż raczej nie polskiej oświaty w obecnym kształcie, lecz zdecydowanie przebudowanej. Wyrażane są nadzieje, że rewolucji informacyjnej towarzyszyć będzie rewolucja edukacyjna „przeobrażająca dotychczasowe relacje między człowiekiem a wiedzą oparte na paradygmacie nauczania, czyli pobierania wiedzy przekazywanej przez innych, a więc w układzie nauczyciel – uczeń. W społeczeństwie informacyjnym rewolucja ta ukształtuje system samoedukacji trwającej przez całe życie” (Jerzy Muszyński, Społeczeństwo informacyjne. Szkice politologiczne. Toruń 2006, s. 80).