Podobno jest „cześć ludzi których samochód określa i ta cześć których nie określa” (teoria wg wybitnego znawcy tematu Rafała Mietelskiego z którym „nie trzeba się zgadzać, ani też go popierać”).

Tak więc czy samochód jest demonstracją indywidualności jego posiadacza? Być może. Co jest tego przyczyną? Skąd budzą się takie skojarzenia? Zdaje się, że odpowiedź jest zupełnie prosta. Jest to efekt reklamy. Dążenie do szczęścia w czasach konsumeryzmu jest realizowane właśnie dzięki posiadaniu. Bo dziś, zadaniem reklamy - według N. Klein, autorki No Logo - jest promowanie „niematerialnej wartości dodanej”, która oznacza nie sam towar, ale aurę obyczajową, do której należy dążyć. (K. T. Teoplitz Dokąd prowadzą nas media, Warszawa 2006, s. 193)

Ale! Ale! Są jeszcze motorki. Co mówi o Tobie Twój motorek?
Pan na szybkim motorku to dzikus i impertynent. Przerasta go jego własne ego. O rany rany, a gdzież to podziało się jego libido? Manifestuje swoją niezależność. Kpi sobie z niebezpieczeństwa, zadziera z przeznaczeniem. Bo przecież jego super sprzęt na dwóch kółkach dodaje mu animuszu. Ach te motorki, motorki. No cóż, takich lubimy najbardziej...