Jak zmienić nasze podejście do oszczędzania? Za najważniejszą wielu ekspertów finansowych uważa zasadę „Najpierw płać sobie”, którą pierwszy opisał George S. Clason w książce „Najbogatszy człowiek w Babilonie”. Kiedy otrzymujemy środki finansowe, z reguły mamy już gotową długą listę płatności, które powinniśmy poczynić. Na nasze pieniądze czyhają dziesiątki osób i instytucji. Musimy zapłacić rachunki za mieszkanie, prąd, gaz, energię elektryczną, zrobić zakupy, opłacić telefony, Internet, jakieś ubezpieczenia, spłacić raty kredytów i tak dalej. Jest tego naprawdę dużo, a o wielu płatnościach wówczas nawet jeszcze nie wiemy (pokusy, żeby coś wydać ujawniają się w najmniej spodziewanych momentach). Co zatem robimy? Najpierw wypłacamy sobie, a dopiero potem spłacamy innych! Niech to będzie na przykład wpłata na konto oszczędnościowe w banku, które będzie stanowić nasza żelazną rezerwę i z którego nie będziemy korzystać pod żadnym pozorem, chyba że będziemy mieć tzw. nóż na gardle. Pozornie wydaje się to trudne do realizacji, ale naprawdę jest to możliwe. W ten sposób uzyskujemy większą stabilność finansową, a także i niezależność, dzięki której możemy realizować swoje cele.

Ja wiem, że wielu z nas zaraz zacznie narzekać. Niektórzy gdy słyszą o konieczności oszczędzania, zaczynają skarżyć się, że nie mają z czego odkładać. To nigdy do końca nie jest prawda. Badania społeczne prowadzone w biednych społeczeństwach Azji i Afryki wskazują, że właśnie ci, którzy mają najmniej, potrafią zaoszczędzić największy odsetek swoich dochodów. Dla osób niezamożnych oszczędności są jedyną gwarancją, że będą mogli przeżyć jutro, kiedy ich sytuacja materialna albo zdrowotna się zmieni na gorsze. Dla nich niedobór środków jest też motywacją do stałego poszukiwania nowych źródeł dochodów, zmiany pracy, poszukania dodatkowego zajęcia. Podam na przykład ciekawy przykład radzenia sobie z ubóstwem w Indiach. Ubogie kobiety mieszkające na terenach wiejskich zbierają się w kilkuosobowe grupy i codziennie odkładają 1 rupię, którą pod koniec dnia oddają jednej z kobiet będącej członkiem grupy. W ten sposób co kilka dni obdarowana kobieta może zrobić dodatkowe zakupy, na które normalnie nie byłoby jej stać. Ta forma samopomocy jest świetną ilustracją twierdzenia „oszczędzam, więc jestem”.