Jedna sójka wiosny nie czyni
Wiele razy zetknęłam się z opinią, że prawicowość to nic innego jak... sprzeciw wobec komunizmu. Właśnie dlatego wiele osób myśli, iż liberalne partie w stylu Platformy Obywatelskiej czy Unii Polityki Realnej zajmują prawą stronę sceny politycznej. Jest to żenujący błąd (żeby nie powiedzieć: byk), bowiem "jedna sójka wiosny nie czyni". Nie wystarczy być przeciwnikiem komunizmu, aby samozwańczo nazywać siebie prawicowcem. Anarchiści także są antykomunistami, a przecież można ich uznać jedynie za lewaków.

Kto jest prawicowcem?


Istnieje tak wiele definicji prawicowości, iż nie jestem w stanie skomentować każdej z nich. Spróbuję jednak sprecyzować, czym DLA MNIE jest prawicowość, a czym lewicowość. Zacznijmy od tego, że prawicowiec musi być konserwatywny obyczajowo. W przeciwnym wypadku, będzie on zwykłym liberałusem, a może nawet libertynem. Miarą prawicowości jest niechęć do swobody seksualnej (właściwa człowiekowi zdolność hamowania własnych popędów), poszanowanie osób słabych i bezbronnych (nienarodzonych dzieci, schorowanych starców), gorący patriotyzm (nieraz nawet nacjonalizm), umiłowanie tradycji i bogatego dorobku poprzednich pokoleń (a nie rewolucyjne barbarzyństwo!), nieufny stosunek do komunizmu, anarchizmu, kosmopolityzmu, homoseksualizmu, antyklerykalizmu i nazizmu (wbrew powszechnej opinii, Adolf Hitler nie był skrajnym prawicowcem, tylko socjalistyczno-rasistowskim lewakiem!), umiejętność pogodzenia się z faktem, iż z biologiczno-seksuologiczno-psychologicznego punktu widzenia kobieta nigdy nie dorówna mężczyźnie (aczkolwiek każdy zasługuje na godne, sprawiedliwe traktowanie). Do tego dochodzi przekonanie, że władza powinna stać na straży bezpieczeństwa obywateli, własności prywatnej, moralności oraz dobrych obyczajów.

Prawicowość "czysta" i "mieszana"


We współczesnym społeczeństwie prawdziwi, stuprocentowi prawicowcy stanowią mniejszość. Natomiast pozostałe osoby, reprezentujące "prawe skrzydło polityki", znajdują się pod wpływem innych filozofii czy światopoglądów. Niestety, mieszanie się prawicy z "egzotycznymi" ideologiami może prowadzić do powstawania takich hybryd, jak konserwatywny socjalizm, KoLiber (konserwatywny liberalizm), chadecja (chrześcijańska demokracja), katolewica (katolicka lewica) czy inne cudactwa. Nie ulega wątpliwości, że czyni to prawicę pojęciem bardzo wieloznacznym. Pewien Internauta całkiem słusznie stwierdził, iż obecnie mamy "dwie" prawice: nacjonalistyczną (reprezentowaną przez NOP) i liberalną (reprezentowaną przez UPR). Jeśli chodzi o mnie, identyfikuję się z tą pierwszą formacją.