*

W domu Brutusa panowała ciemność. Jedynie w atrium tliło się światełko. Mężczyzna wszedł tam pewnym krokiem. Ujrzał młodzieńca leżącego na marmurowej posadzce. Kałuża krwi wokół niego zwiększała się z każdą chwilą. Ciepła posoka spływała z nacięć na nadgarstkach. Mężczyzna ukląkł przy umierającym. Poczuł na sobie ciężar jego spojrzenia. Na darmo jednak szukał w nim pogardy. Było w tym wzroku coś na kształt podziwu wymieszanego z rezygnacją. Czarne oczy mężczyzny wpiły się w ciemne tęczówki syna.

- Dlaczego...?

Pytanie zawisło w rozedrganej ciszy. Umierający z najwyższym wysiłkiem poruszył ustami.

- Ojcze... – szept zgasł razem z oddechem.

Świt zastał Gajusza Juliusza Cezara klęczącego w kałuży krwi, z martwym ciałem swego syna w ramionach.


                                                                            *

Subura ożyła w blasku słońca. Gwar ulicy wdzierał się do budynków. W Rzymie rozpoczynał się nowy dzień.