Byłem wściekły, ale na siebie! Jak ja, zamiast używać rozumu do zarabiania pieniędzy, używałem kolan. Obiecałem sobie, że nigdy więcej, a zostaję tylko po to by zarobić jak najwięcej kapitału by móc go zainwestować po powrocie i nie musieć nigdy więcej zbierać truskawek klęcząc po 13 godzin.

Był to mój kolejny moment, kiedy z dnia na dzień zacząłem inaczej patrzeć na wiele rzeczy, gdyż od tamtej chwili znowu zacząłem myśleć o biznesach, o inwestycjach i o wszystkim z tym związanym. Sprawa wydawała się o tyle łatwiejsza, że dzięki zarobionym truskawko-dolarom naprawdę miałem jak na 17-latka pokaźny kapitał na start. Od tamtego wieczora nie trzeba było mnie już motywować do myślenia – mało rzeczy tak silnie motywuje jak opuchnięte kolana i wynikający z tego ból nie pozwalający zasnąć oraz myśl, że jutro o 6.00 znowu będę na polu truskawek i znowu będę klęczał.

Dziś mam 26 lat i nie muszę pracować – w dużej mierze dzięki owym 13-godzinom na kolanach zbierając truskawki. Mało rzeczy uczy tak szybko i tak skutecznie jak fizyczny ból i cierpienie. Jestem wdzięczny za tamtą lekcję, a całą drogę do bogactwa opisałem w „Truskawkowy Milioner” (http://www.robertmaicher.pl ).

Patronem publikacji jest iThink.

 

Jej recenzja:
http://wroclaw.dlastudenta.pl/kultura/?act=show_ar&id=19354