Przybysze z dalekiego kraju
Byliśmy atrakcją turystyczną, dlatego każdy chciał z nami porozmawiać, zaprosić nas do domu na kawę, na obiad. Zabrano nas nawet na tradycyjne palestyńskie wesele. Oczywiście według tradycji muzułmańskiej- kobiety są odseparowane od mężczyzn. Nie wyobrażałam sobie takiej imprezy tylko w żeńskim towarzystwie, ale szybko przekonałam się, że jednak można. Arabki, ubrane w bardzo odważne, nawet jak na europejski styl, kreacje, z najmodniejszymi fryzurami, tańczą w rytm porywającej muzyki. Panna młoda czeka na tronie na swojego męża- to jedyny osobnik płci przeciwnej, który ma prawo tu zajrzeć. Zabawa trwa od wczesnych godzin popołudniowych, do ostatniego gościa.

Ale wszystko ma swoje wady i zalety. Wesela i śluby są zazwyczaj aranżowane- narzeczeni są sobie przeznaczeni ale ich przeznaczeniem sterują rodzice. Znają się zazwyczaj od kolebki i nie mają wyboru- muszą być razem… tak chcą rodzice a oni na pewno wiedzą, co dla nich dobre. Nad Morzem Martwym poznałam pewna młoda dziewczynę- Shereen. Była tam z siostrami, ojcem i jego drugą żoną. Pierwsza żona- matka Shereen- została w domu. Shreen nie mogła się nadziwić, że moi rodzice puścili mnie samą z chłopakiem na wakacje. Ona nie może nawet spotykać się z tymi z którymi chce. Gdyby ojciec dowiedział się, że umawia się z jakimś chłopcem- zabiłby ją. Nie żartowała. Istnieje prawo tzw. zabicia honorowego- ten kto splamił honor rodziny, zasługuje na najgorszą karę- śmierć. Gdyby Sheren miała chłopaka i spotykałaby się z nim bez wiedzy ojca, nikt by nie zaprotestował nawet gdyby miała nóż na gardle. Dziewczyna dociekała, pytała jak to jest- móc tak bez nadzoru spotykać się z kim chcę i gdzie chcę. Ona umawia się tylko z tymi chłopcami, których podeślę jej ojciec i tylko w domu- przy rodzinie. Są to oczywiście kandydaci na mężów, nie zwykli chłopcy do tzw. chodzenia. Dziewczyna marzy o studiach na zachodzie. Chciałaby studiować w Europie, ale ojciec nie puści jej w tę krainę rozpusty.

Myśli tak chyba większość ojców w Ammanie, bo spacerując alejami kampusu uniwersyteckiego, zauważyłam miażdżącą liczbę kobiet. Studiują na wszelkich możliwych kierunkach- anglistyce, prawie koranicznym, informatyce. To dowód na to, że kobieta w kraju muzułmańskim ma dużo praw, wbrew temu, co sądzą kraje zachodnie. Dostrzegłam jednak pewna ważna prawidłowość- na uniwersytecie w Ammanie studiuję więcej kobiet, gdyż mężczyźni wyjechali na studia do europy i Ameryki. Oni mogą, nie są uzależnieni od woli ojca. Kobiety takiej możliwości nie mają.