Czy ma być to cześć składowa budżetu państwa? Już od przyszłego roku będziemy mieli budżet zadaniowy, w którym tego rodzaju sprawa może zostać zapisana w formie określonej pozycji. Oczywiście – nie pełna kwota wspomnianych powyżej wartości – lecz jej część, rata. Zakładam, że od wejścia w życie ustawy – Polska powinna mieć roczną karencję oraz wypłaty powinny być rozłożone na 10 do 15 lat. Wydaje się jednak, że tego rodzaju zadanie państwa nie powinno być zapisem budżetowym, lecz raczej fundusz powinien mieć pokrycie w obligacjach państwowych, o zmiennym okresie wykupu i niskim oprocentowaniu. Trzecim elementem jest określenie grupy, jakiej rekompensaty zostaną wypłacane. Oczywiście, przeciwnicy wypłat piszą i lansują hasło, że powinny być one wypłacane tylko tym, którzy mogą się legitymizować polskim obywatelstwem, oczywiście żyjącym. ale, jak dla mnie, kłóci się to właśnie z poczuciem sprawiedliwości społecznej. Bo, właściwie, dlaczego by nie zakazać spadków?! Majątki lub rekompensaty powinny być wypłacane wszystkim, którzy są do tego uprawnieni i są wstanie dowieść swego prawa do własności lub spadku po osobie mającej kiedyś majątek. Jest to chyba dość jasne i proste.


Na koniec dwie uwagi; Państwo polskie powinno rozmawiać tylko z polskimi obywatelami i ich spadkobiercami bezpośrednimi. Dyskusje i wypłaty dla organizacji syjonistycznych, które czasami i bezzasadnie roszczą sobie prawa do reprezentowania niejasnych grup czy środowisk żydowskich – nie powinny mieć miejsca. Donald Tusk słusznie zauważył w Izraelu, że ustawa reprywatyzacyjna nie jest przedmiotem umów międzypaństwowych. I po drugie – jeżeli obywatele państwa mają być traktowani w granicach 20% zagrabionego majątku – to dlaczego Kościół otrzymuje 100% zwrot majątku i pełne rekmpensaty? To ostatnie pytanie jest oczywiście w polskich warunkach retoryczne… Azrael