6. Uczeń, który po pierwszej klasie liceum nie

zdecyduje się na rozszerzony kurs historii traci szansę na zdawanie

tego przedmiotu na maturze, a tym samym blokuje sobie dostęp do wielu

kierunków studiów.
7. Program historii dla klasy pierwszej liceum

jest uzupełnieniem analogicznego programu gimnazjum. Dlaczego więc nie

przesunąć tej klasy do gimnazjum jako klasy czwartej? Wtedy

otrzymalibyśmy model przedwojenny, wprowadzony w 1932 r. przez Janusza

Jędrzejewicza – gimnazjum dające wykształcenie średnie ogólne, na

poziomie potrzebnym zdecydowanej większości ludzi, których zawód nie

wymaga wykształcenia wyższego (mała matura) oraz dwuletnie liceum

przygotowujące do studiów wyższych o określonym profilu. Z tym, że

teraz mamy wiek XXI i wykształcenie ogólne, potrzebne prawie wszystkim

ludziom, może dać nie tyle rozbudowane gimnazjum, ile odejście od

specjalizacji w liceum na rzecz kształtowania kompetencji kluczowych.
8.

Liczba godzin przeznaczonych na rozszerzony kurs historii w drugiej i

trzeciej klasie liceum jest stosunkowo duża. Jednakże jeszcze większa

jest liczba problemów, które powinny zostać poruszone na lekcjach

historii w okresie zaledwie trzech semestrów i niewielkiego fragmentu

semestru czwartego. W praktyce lekcje historii w tych klasach ograniczą

się do rozbudowanych wykładów nauczycieli, ponieważ na wykorzystanie

metod aktywizujących, na kształcenie kompetencji ogólnokształcących nie

będą już mieli czasu – „program będzie poganiał”. Jakość przygotowania

absolwentów do studiów wyższych nic na tym nie zyska.

Podsumowując,

podstawa programowa kształcenia historycznego obarczona jest brakiem

całościowej i spójnej koncepcji oraz zacofaniem dydaktycznym.