W wojsku
Najbardziej podatnym na zachowania homoseksualne gruntem były obozy wojskowe. Ukazywały one całkowitą i bezwzględną segregację społeczeństwa, a co za tym idzie konieczność zaspokajanie potrzeb ciała alternatywnie – nie poprzez kontakty heteroseksualne. Młodzieńcy w okresie dojrzewania przebywali wyłącznie wśród przedstawicieli tej samej płci. Dlatego zachowanie homoseksualne były w tej fazie życia rzeczą naturalną i oczywistą. Zachowano jednak porządek, który mówił, że starszy wiekiem mężczyzna jest „kochającym” a młodszy „kochanym”. Na polu walki nieustannie okazywano sobie braterstwo i oddanie. Współtowarzysz mógł liczyć na rady starszego wiekiem, jego pomoc i wsparcie. Podczas bitwy bardziej doświadczony w boju osłaniał nowicjusza, za co zyskiwał wdzięczność, a wdzięczność ta okazywana była w różnoraki sposób…
Reguły zbliżeń
Istniały też pewne reguły dotyczące zbliżeń. Jedyną pozycją, uznawaną za godną, była pozycja tzw. międzyudowa. Mężczyzna mógł zaspokajać swój popęd tylko między udami partnera, który nie mógł przyjmować aktywnej postawy, jego obowiązkiem było beznamiętne przyglądanie się, nie mógł czerpać żadnej przyjemności, a tym bardziej okazywać jej.

Kiedy „kochany” dorastał, wszelkie kontakty fizyczne musiały ustać, a ich miejsce zająć mogła jedynie czysta, koleżeńska więź. Honor wolnego młodzieńca musiał zostać uszanowany, aby i ten, osiągając pewien wiek, mógł stać się przewodnikiem młodszego w sferze erotyzmu.
Tempora mutantur sed nos mutamur in illis*
Najważniejszym założeniem starożytnej pederastii był zatem, jej edukacyjny walor, który – to prawda - nie dla wszystkich był jedynym.

Unikajmy jednak przenoszenia aktualnych wyobrażeń na temat seksualności, na czasy tak odległe i wystrzegajmy się egocentryzmu w patrzeniu na nie. Społeczeństwo, zależnie od czasu, tworzy własny kodeks postępowania moralnego, również w odniesieniu do zachowań seksualnych.
*Czasy się zmieniają i my zmieniamy się wraz z nimi