Wojownika pasjonuje gra o Światło gdyż pasjonuje go życie w jego całej pełni, jednak gra oparta na strategii walki dobra ze złem, pasji przygody, realnego doświadczania prawdziwego życia wszystkimi zmysłami podporządkowanymi miłości , zachwytowi do genialności i wspaniałości tego życia , świata i całego stworzenia. Wojownik żyje więc pasją , zachwytem i miłością do wszechświata i wszystkich istot , radością i  wdzięcznością do stwórcy za życie jak też wdzięcznoscią do mistrzów i nauczycieli , którymi może byc każda napotkana istota.

Wojownika cechuje chart ducha , którego nie da się ostatecznie złamać w przeciwieństwie do egoisty , będącego właśnie złamanym i pogodzenym z tym. Wojownik nigdy nie ulega świadomie, ani marchewce , ani kijkowi jako konieczności choć rozumie , że taka jest natura umysłu i to wykorzystuje . I nawet jeśli da się oszukać siłom ciemności to zawsze wraca do swej bezkompromisowości wykorzystując to do nauki życia w tym świecie.


Odwrotnością drogi wojownika jest droga pozbawiona wszelkich zasad , oparta na  oszustwie, manipulacjach , spryciarstwie dla samego li tylko przeżycia i wygody. To droga zniewolonego , wystraszonego tchórza oparta na zwątpieniu, lęku , uleganiu świadomie złu , ciemnej stronie mocy w przekonaniu potrzeby obrony siebie tymi sposobami. To egoistyczna , niedojrzała duchowo , ziemska droga oparta na życiu w iluzji ego i wszelkich jego ułomnościach i identyfikowaniu się z nimi oraz na zwierzęcych wyobrażeniach o konieczności drapieżnej walki o byt ładnie opakowanych w społecznych normach moralności , zasadach, przekonaniach i wierzeniach .

Wojownik światła nie jest chodzącym ideałem, doświadcza wielu upadków i zna ich smak , ale nie robi z tego tragedii i  nie traci wiary i nadzieji. Wojownik w swych wolnych poszukiwaniach i odkrywaniu siebie bywa nieraz pocieszny , nieraz wygląda na szalonego , na dobrego naiwnego prostaczka, ale zawsze jest szczery i autentyczny, wzniosły i przekonujący swym przykładem, wzbudzający nie tylko śmiech , radość ale zachwyt , entuzjazm i zaufanie. Wojownik zaraża swą pasją , żarem serca dlatego jest też uznawany za niebezpiecznego dla zorganizowanych społeczności.

Droga egoisty natomiast to droga mieszczańskich słabości , kompleksów , kapitulacji , buntu nieświadomego , życia wiarą w potrzeby kompromisów , uległości i  życia zniewoleniem i wynikającym z niego fałszem , oszustwem, zakłamaniem i zdradą i samooszukiwaniem . To droga niewolnika własnych słabości na czele z lękiem przed prawdą, bólem , śmiercią . Droga  życia w ułudzie swego sukcesiartwa, samczego męstwa, kobiecej wyższości i niedojrzałej miłości i gonienia za atrakcjami. To przekonanie o byciu złym z natury i konieczności bycia kontrolowanym zakazami.