Dalej spotykam się z osobami, które uważają inaczej, które pewnie w duchu mogą się ze mnie śmiać, które są zdania, że uległam zbiorowej euforii (której nie dostrzegam). Nic mnie to nie interesuje. Doszłam do własnych wniosków i dzięki nim moja sympatia jest większa i pełniejsza. Wiem swoje, potrafię uzasadnić moje zdanie arugmentami poważniejszymi niż "tak, bo tak". I nie podoba mi się u mnie ta cecha, która pozwoliła mi ocenić kogoś po jednym tekście. Mnie, osobie, która zawsze tak starannie analizowała większość ludzkich zachowań i nie ulegała ani powszechnej opinii, ani uprzedzeniom.

Człowiek się uczy całe życie.