Bohaterowie opisywani w książce Radkowskiej-Walkowicz są uosobieniem marzeń człowieka o przekroczeniu tkwiących w nim ograniczeń biologicznych i do pełnego zapanowania nad ciałem. Z drugiej jednak strony od początku tym mitom i fantazjom towarzyszył lęk o to, że dzieła człowieka uniezależnią się od swojego twórcy i same przejmą nad nim kontrolę. Tyczy się to tak potwora z Frankensteina, Golema, jak też ich współczesnego krewniaka Terminatora. Dlatego też jednym z centralnych wątków opisywanych przez autorkę jest motyw, który w ostatnich latach pojawia się coraz częściej przy okazji debat nad rozwojem technologicznym, a mianowicie kwestia ryzyka. Jak pisze Radkowska: "Mary Shelley wprowadza w swojej powieści jeszcze jedną bardzo istotną kategorię do opisu współczesności: ryzyko. Chodzi tu przede wszystkim o ryzyko związane z rozwojem nauki, technologii i, co za tym idzie, nadmierną ingerencją w naturę i ludzkie ciało". Autorka Frankensteina wskazywała, że ryzyko jest od początku wpisane w nowoczesną technikę i stanowi jej istotny wymiar. W tym sensie żyjemy w społeczeństwie ryzyka od wielu dziesiątek lat, przy czym wzrost wpływu wynalazków technicznych na nasze codzienne życie czyni to ryzyko coraz bardziej wszechobecnym.
We Frankensteinie można zatem dostrzec napięcie, które przenika cały nowoczesny namysł nad techniką. Shelley w swoim dziele pokazuje rozmywanie się granic między człowiekiem i jego wytworami. Genialny naukowiec dokonuje aktu stworzenia udoskonalonej istoty myślącej, która będzie mogła uwolnić się od ograniczeń przyrody. Tak potwór Frankensteina, jak i jego późniejsze literackie czy filmowe wcielenia sytuują się na przecięciu dwóch porządków. Są one istotami myślącymi, stworzonymi przez ludzi, ale zarazem ucieleśniają one lęki przed tym, co całkowicie obce i niezrozumiałe. Sztuczny człowiek stanowi więc projekt udoskonalonego człowieka, ale zarazem jest technologicznym monstrum, które może uniezależnić się od swojego stwórcy i doprowadzić go do zagłady.
W książce Radkowskiej-Walkowicz ta dwoistość w ujmowaniu technicznych wytworów człowieka jest jaskrawo widoczna. Z jednej strony rozwój technologiczny stanowi naturalny i pożądany etap na drodze ewolucji ludzkości. Fakt ten oznacza, iż stale rosnąca liczba zjawisk składających się na nasze życie jest mediatyzowana, rozszerzana, przekształcana bądź tworzona przez technologię. Z tej perspektywy nie ma sensu rozważać, jak bronić się przed ingerencją techniki w nasze życie, ponieważ wraz z narodzinami kultury staliśmy się istotami technicznymi. Technika oznacza zasadniczą denaturalizację ludzkości i próbę nadania na nowo sensu ludzkiemu działaniu. Docelowo mamy zupełnie uniezależnić się od zasad rządzących przyrodą. Jak pisze Radkowska-Walkowicz: "Sztuczni ludzie są swego rodzaju materializacją zwycięstw i przegranych w walce, jaką człowiek stacza z naturą. Figura sztucznego człowieka pomaga nam zrozumieć samych siebie, jest punktem odniesienia dla tworzenia tożsamości".