Dlatego na osobę z narzuconymi wzorcami religijno-społeczno-moralnymi próbującą marihuanę po raz pierwszy, THC może zadziałać w wielce losowy sposób. W większości przypadków (chodzi mi o nie występowanie anomalii) "psychonauta" będzie oszołomiony możliwościami analitycznego umysłu (np. tysiące genialnych pomysłów i sposobów ich realizacji) lub automatycznie jego świadomość przeskoczy do Umysłu elementarnego umożliwiając głęboką kontemplację rzeczywistości. Jeśli marihuana przyjmowana jest w zaufanej grupie można uzyskać bardzo przyjemną, werbalną nić porozumienia, poczucie perfekcji czasu i miejsca. Zwiększa się wrażliwość zmysłów i możliwość głębszego odczuwania poszczególnych części organizmu. Dlatego u osób, u których po pierwszym zetknięciu z marihuaną wystąpiły natężone anomalie, pojawia się natychmiastowa chęć odstawienia rośliny. Co jest zrozumiałe z racji obnażenia wewnętrznych zniekształceń generowanych przez EGO. Jednak potencjał auto-terapeutyczny THC pozwala nam głębiej przyjrzeć się możliwości odpowiedniego zastosowania w celu stopniowego usuwania anomalii.
Na koniec opisu działania tej rośliny leczniczej (marihuana należy do rodziny roślin leczniczych *plantas medicinales* pod nazwą Santa Maria) mogę jedynie napisać, że jak widać po powyższych wersach wpływ na daną osobę może być diametralnie różny i jest uwarunkowany wieloma czynnikami natury zewnętrznej i wewnętrznej. Tutaj dochodzimy także do przyczyny tak rozbieżnych opinii i raportów medycznych na temat marihuany. Niektóre eksperymenty były pozytywne, inne negatywne. Przeprowadzane na grupie doświadczonych badaczy świadomości i na grupach narkomanów lub chorych paranoidalnie pacjentach. Większość była faktycznie rzeczowa. Jednak istotnie największą wartość miały i mają doświadczenia skupiające się w spojrzeniu na THC, jako neurologiczną, transcendentalną bramę do granic ludzkiego EGO o znacznym potencjale auto-terapeutycznym. Tekst ten ma za zadanie pokazać obiektywną wiedzę na temat konopi i przedstawienia zakresu jej działania w dziedzinach psychologii tradycyjnej, nowej psychologii, a także innych łączących się mniej lub bardziej bezpośrednio z tematem przewodnim (np. filozofii, kosmologii, mitologii religijnej itp.).
I. Relacje międzyludzkie
Obecnie mimo, iż ludzie formują się w grupy i działają razem zjednoczeni pod szyldem jakiejś idei, interesu lub polityki, nadal występują konflikty pomiędzy propagatorami przeciwnych programów. Zgrzyty dotyczą również wewnętrznych kręgów danej zbiorowości. Dzieje się tak, ponieważ system obowiązujący na Ziemi stwarza liczne zniekształcenia, które mają wpływ na relacje międzyludzkie. Przede wszystkim działa EGO. Jest to zbiór wszystkich wydarzeń ziemskich, które uwarunkowały postrzeganie ludzkiego JA i określenie jego roli oraz miejsca w obrębie rzeczywistości, w jakiej się znalazło. Innymi słowy są to wszystkie bodźce zewnętrzne i wynikające z nich przeżycia wewnętrzne w dotychczasowym życiu jednostki, które pozwoliły na określenie własnej osobowości i systemu poznawczego np. w postaci wierzeń lub idei filozoficznych. Każdy człowiek świadomie lub nieświadomie przez całe życie rozbudowuje swoją strukturę modelu psychoanalitycznego. Następnie w oparciu o ten model wchodzi w interakcję z rzeczywistością i innymi, funkcjonującymi w niej istotami. Stąd też rodzą się większe grupy skupiające osoby, których EGO ukształtowało się podobny sposób i chce działać w celu urzeczywistnienia konkretnej wizji. Na tej samej zasadzie powstają konflikty, kiedy jednostka lub zbiorowość napotka na inne typy EGO, które będą kolidowały ze strukturą pozostałych JA. W uproszczeniu można stwierdzić, że większość zniekształceń powstałych na naszej planecie wynika właśnie z takiego systemu działania ziemskich osobowości. Ciekawie przedstawia to zjawisko Buddyzm: mianowicie twierdzi, że ego jest przyczyną wszelkiego cierpienia, ponieważ istota ludzka w oparciu o swoje zmysły tworzy wyobrażenie własnego JA i lgnie do określonych schematów. W efekcie człowiek nie jest do końca wolny, ponieważ bardzo często ulega złudzeniu i dorzuca kolejną cegłę w procesie budowania osobowości. Dobrym przykładem jest utożsamianie się z określonym ruchem religijnym lub naukowo-filozoficznym i negowanie innych, głoszących odmienne poglądy.