Historia Kima Peeka(dotknietego autyzmem), który zna na pamięć 12 tys. książek, każdego władcę i jego małżonka; potrafi wymienić wszystkie nazwy miast, autostrady przechodzące przez każde amerykańskie miasto, miasteczko, okręg - została zekranizowana w filmie ''Rain Man''. Żeby tego było mało, Kim zna wszystkie numey kierunkowe miast i przyporządkowane do nich sieci telewizyjne i radiowe oraz zna ze słuchu większośc piosenek wraz z autorami i datami powstania utworów. Przypadek Kima Peek'a jest chyba najbardziej osobliwy ze wszystkich znanych. Otóż większość sawantów ma jedno wyśrubowane zainteresowanie. Inaczej jest w przypadku Kima. Dr Darold Treffert, autorytet w dziedzinie badania syndromu genialnych - głupców, twierdzi: '' Pamięć Kima nie jest tylko głęboka, ale bardzo szeroka, co jest unikalne u sawantów''. Ojciec Kima, Fran uważa, że syn nie jest typowym autystykiem. Kim wykazuję duzo empatii, troszczy się o innych i bije od niego dużo ciepła.

Popularność jaką rzyniósł mu film '' Rain Man'' wykorzystuję do podróżowania wraz z ojcem po kraju, jako emisariusz dla ludzi upośledzonych. Sam twierdzi, że każdy człowiek jest inny i zrozumienie jego potrzeb oraz uszanowanie ich tworzy świat lepszym.
 Kolejną szczególną osobą, o której warto wspomnieć jest Daniel Tammet, brytyjski sawant, cierpiący na zespół Aspergera, epilepsję i synestezję (pomieszanie zmysłów). Danny ma niezwykłe zdolności językowe i arytmetyczne. Zna kilkanaście języków, w tym islandzki, którego nauczył się podczas 4 - dniowego pobytu w Reykjawiku. Jest również rekordzistą Europy w recytowaniu z pamięci liczby pi. Rezultat? Nie mniej, nie więcej, tylko 22514 cyfr wypowiedzianych w czasie 5 godzin i 9 minut.
 Leslie Lemke to wirtuoz muzyki. Mając 14 lat usłyszał w telewizji koncert na fortepianie Piotra Czajkowskiego, a po kilku godzinach bezbłędnie go odegrał. Nigdy wcześniej, ani później nie uczył się gry na fortepianie. Ten niewidomy, dotknięty zaburzeniami rozwoju i porażeniem mózgowym fenomen, ma w repertuarze tysiące utworów, które gra i spiewa podczas koncertów w całych Stanach Zjednoczonych.
 Opisane przeze mnie wyżej osobistości budzą wielką ciekawość i współczucie zarazem. W swoim geniuszu są kimś nadzwyczajnym, kimś kto dzięki swym zdolnością ma w sobie magię. Ich aura przyciąga ludzi niczym magnes pomimo tego, że przecież są upośledzeni i

potrzebują stałej opieki. Nie są zdolni do myslenia w sposób logiczny. Codzienne czynności, będące rutyną dla nas ''normalnych'' są dla nich barierą. Bardzo cięzko im wchodzić w interakcje społeczne. Prowadząc rozmowę rzadko kiedy spoglądają prosto w oczy, tak jakby się czegoś wstydzili, albo obawiali zdemaskowania, kryjąc sobie tylko znaną tajemnicę.  Mimo, że naukowcy racjonalnie upatrują przyczynę ich geniuszu w uszkodzeniu mózgu, to aż chcę się wierzyć, że ten geniusz płynie w dużej mierze prosto z serca, ponieważ sawanci to ludzie, którzy w swoim cierpieniu odnajdują pokłady niesamowitej energii, dzieląc się nią z nami i skłaniając do refleksji nad naszą egzystencją, a nie tylko do podziwu potęgi ludzkiego umysłu.