Dziwi mnie podjęcie przez pana Zarembę kwestii parytetu płciowego jako osi do wywodu na temat potencjalnych kłopotów Tuska oraz przykład Stronnictwa Demokratycznego jako potencjalnego „pochłaniacza” bardziej postępowej części elektoratu PO. Parytet płciowy w Polsce póki co wydaje się być melodią bardzo dalekiej przyszłości. Trudno mi wyobrazić sobie sytuację, w której ugrupowania takie jak PiS czy PSL wystawiają na swoich listach wyborczych 50 % kobiet. Oznaczać by to mogło zwyczajnie drastyczne czystki wewnątrz tych ugrupowań, a w związku z tym jakość życia publicznego ( i tak już nie za wysoka, nie oszukujmy się) na pewno nie podniosła by się, ponadto byłoby to być może definitywne i nie odwracalne osłabienie tych ugrupowań. Wcale niewiele lepiej wyglądała by sytuacja PO i SLD. Nie sposób więc uwierzyć, aby obecny rząd ugiął się przed wysuwanymi na wyrost postulatami rzekomych postępowców spod znaku źle formującej postulaty modernizacyjne grupy ludzi zbliżonych do „KP”. Wszak tego typu akcję afirmatywną należało by zacząć od fundamentów, a nie od dachu. Postulat wprowadzenia ustawowego obowiązku zrównania pensji mężczyzn i kobiet wykonujących taką samą pracę wydaje się być o wiele ważniejszy i co najistotniejsze łatwiejszy do wprowadzenia w życie. Rodzi się więc pytanie czy ludzie tacy jak Magdalena Środa i Sławomir Sierakowski nie robią czasem kreciej roboty, wysuwając tak nieżyciowe postulaty, tak aby oddać konserwatystom możliwość utrzymywania obecnego status quo w sprawach obyczajowych na nie wiadomo jak długo? Odpowiedź na to pytanie pozostawię jednak czytelnikom.
Natomiast Stronnictwo Demokratyczne, póki co również unika jakiś zdecydowanych deklaracji w sprawach „kościelno-społeczno-obyczajowych” i znając z przeszłości raczej ambiwalentny do nich stosunek zarówno Pawła Piskorskiego jak i Andrzeja Olechowskiego trudno uwierzyć, aby to akurat ugrupowanie miało się stać forpocztą przemian społeczno-obyczajowych w Polsce. Nie oszukujmy się, ani jeden ani drugi polityk polskimi odpowiednikami Jose Zapatero raczej już nie zostaną. Natomiast jak to ujął autor „środowiska naciskające na PO z pozycji postępowych...” na pewno nie powiedziały ostatniego słowa, moim jednak zdaniem nie należy ich szukać wśród polityków SD (nawet po dołączeniu się do nich niszy spod sztandaru SdPL, KP itd.) lecz wewnątrz samej Platformy. Ciśnie się tu na usta jedno nazwisko...tak, to pochodzący z Biłgoraja, medialny spec od „pop-polityki” Janusz Palikot mógłby ewentualnie (przy pomocy swoich wcale nie nielicznych sympatyków oczywiście i ewentualnie części SLD) zdziałać coś w tej materii. To jednak wydaje się niemożliwe, dopóki w okolicach „słońca” na platformianym niebie, wciąż krąży czarna chmura spod znaku PiS i braci Kaczyńskich. Dopiero marginalizacja tego ugrupowania lub też choćby sprowadzenie go do wyników sondażowych na poziomie obecnego poziomu SLD, mogłoby stworzyć „postępowcom” szansę na wyłożenie kart na stół i wkroczenie na serio do gry politycznej, stwarzając tym samym dla Tuska zagrożenie wspomnienie w artykule pana Zaremby.