Najsłabszą stroną książki jest fabuła, która jest niestety dość banalna. Na końcu książki staje się ona dodatkowo chaotyczna, pisana jakby w wielkim pośpiechu. Dziwne, że tak istotną sprawę zawalił pisarz popisujący się taką erudycją i potrafiący stworzyć tak wielki i skomplikowany świat. W tym aspekcie powieść ratują tylko ciekawi bohaterowie oraz niebanalne zakończenie. To niedociągnięcie nie zmieni jednak faktu, iż Dworzec Perdido to książka, dzięki której zobaczymy, poczujemy i przeżyjemy narkotyczny odlot w Nowym Crobuzon.
Katarzyna Kozłowska