Może to co ja tu pisze wyda się komuś proste…Zdaje se sprawę że pewnie usłyszę wiele słów krytyki po tym artykule, ale jakoś trudno mi zebrać myśli. Zazwyczaj to ja jestem tą która broni moralności w celu „dawania przykładu właściwego życia” bo nie sztuka jest iść na łatwiznę, a kierować się tym co ma głębszy sens

A jednak od kilku dni temat ten nie daje mi spokoju… Co ludzie niewierzący w byt wyższy i życie po śmierci mają z słusznego postępowania?”

Dawniej filozofowie głosili „Carpe diem”, „Żyj tak jakby każdy dzień miał być tym ostatnim” „Lepiej spróbować i żałować, niż żałować że się nie spróbowało”
A ja pytam… „Jak dbać o czystość ducha

Gdy życiem chce się bawić w najlepsze?”