Skąd się to bierze? Większość Polaków uważa się za „humanistów” i na technikę patrzy trochę jak na coś obcego i trudno pojmowalnego. Mieliśmy znakomitych inżynierów, których konstrukcje podziwiane są przez inne nacje, ale w odniesieniu np. do samochodów przymiotnik dobry miał u nas cztery stopnie; dobry, lepszy, najlepszy, niemiecki. Dziś jest już trochę lepiej, bo nosimy tajlandzkie koszule i używamy chińskich narzędzi, ale trochę tych kompleksów jednak pozostało. Pozostało też przekonanie, że wykształcenie techniczne daje lepsze szanse na dobra karierę. Oliwy do tego ognia dolali tzw. Europejczycy głosząc, że oto na naszym kontynencie zabraknie już wkrótce kilkuset tysięcy inżynierów. O różnicę miedzy współczesnym inżynierem, a dobrym technikiem sprzed 30 lat nikt nie pyta, więc nie za dobrze wiadomo kogo naprawdę ta Europa potrzebuje. Faktem jest, że ludzie z wykształceniem technicznym i tzw. ścisłym jakoś łatwiej wciskają się do tzw. klasy średniej, ale wśród tych robiących prawdziwe kariery za dużo tych „ścisłowców” nie widać. Powody wydają się jednak być bardzo prozaiczne i z matematyką aż tak wiele wspólnego nie mają. Chodzi o to, że na normalnych studiach technicznych czy np. fizyce albo i matematyce trzeba „zasuwać” – i to w miarę systematycznie – trochę więcej niż np. na pedagogice. Z matematyką to może i trochę przesadziłem, bo obiboków bywa na tym kierunku sporo, ale studia techniczne trochę jednak solidnej pracy uczą. Udział matematyki jest w tym procesie rzeczywiście niepomijalny, bo bez niej inżynierowie nie dogadaliby się, ale nie przesadzajmy; studiowanie medycyny również charakter wyrabia. Jest jeszcze jeden kierunek studiów, który chyba też wyrabia cechy ułatwiające funkcjonowanie w społeczeństwie. To politologia. Nie wydaje mi się by kształtowała ona charakter w ten sam sposób co np. studiowanie elektroniki czy medycyny, ale dziwnym trafem politolodzy częściej robią tzw. kariery niż absolwenci innych kierunków. Może w życiu, oprócz wyrabianych przez studia techniczne i ścisłe nawyków solidnej roboty, przydają się jeszcze jakieś inne cechy? Ja się na tym nie znam; na matematyce tego nie uczyli. Ta politologia to jeden z niewielu wyjątków, gdzie matematyce nie przypisuje się roli przedmiotu podstawowego. Ostatnie stwierdzenie kojarzy mi się też niejasno z silną korelacją wysokiej pozycji niektórych uczelni w rankingach osiągania przez ich absolwentów wysokich stanowisk i równie wysoką tzw. selektywnością. Nie jestem pewien na ile pozytywnie może takie „sukcesy” oceniać. Ostatnio, na fali coraz to powszechniejszych (i na ogół słusznych) narzekań pracowników uczelni – głównie technicznych – na poziom nauczania matematyki wyhodowano przekonanie, iż jest to przedmiot bez którego dojrzałym stać się nie można i wprowadzono go na listę przedmiotów maturalnych. No i ludzie uwierzyli, że bez matematyki jak bez wódki; niczewo nie razbieriosz.