Gdy się obudziła następnego ranka,

usłyszała, jak do drzwi ktoś się dobija. Po chwili usłyszała ciężkie

kroki zmierzające do jej pokoju. Okazało się, że przyjechali ludzie

zabrać stare meble, w tym fotel. Nie mogąc inaczej protestować uczepiła

się kurczowo „przyjaciela” obiecując mu, że go nie opuści i będzie

bronić. Kolejny raz jej ojciec pokazał, jak jest stanowczy, brutalnie

odrywając ją i odnosząc do drugiego pokoju. Tak straciła swojego

jedynego przyjaciela.
Przez następne kilka dni nic nie robiła

tylko siedziała w miejscu, gdzie w jej pamięci stał fotel. Do rodziców

się prawie wcale nie odzywała, co w gruncie rzeczy im wcale nie

przeszkadzało. Prawdopodobnie by się tak działo do dzisiaj, gdyby nie

wizyta, która spowodowała, że w jej smutnych oczkach zalśniła nadzieja.

Był to popołudniowy wtorek, rodzice nie wrócili jeszcze z pracy, a

ona siedziała na miejscu fotelika i patrzyła się przez okno na jesienne

liście, które co pewien czas mijały w swojej podróży jej pokoik.

Siedziała tak zapatrzona, gdy nagle usłyszała pukanie. Cicho podniosła

się i skierowała do drzwi. Gdy je otworzyła, chcąc czy nie, na jej

ustach pojawił się uśmiech. W drzwiach stał jej ukochany wujek. Ten

człowiek z niedbale przystrzyżoną brodą i w wysłużonym swetrze zawsze

potrafił ją wprawić w dobry nastrój i uspokoić, gdy była zła.
Z

radością uwiesiła się jego szyi i wtuliła się w jego gruby sweter. „To

on, na pewno” – pomyślała, gdy poczuła zapach książek i sosnowego

tytoniu, który wujek palił siedząc na ławce i czytając którąś z jego

tajemniczych opowieści. Tak uwieszona jego karku została

wniesiona z powrotem do domu. Wujek usadowił się na jednym z tych

nowych, „ochydnych krzeseł” – tak nazywała nowe fotele zakupione przez

rodziców. Sama pobiegła do kuchni i po chwili powróciła z dwoma kubkami

parującej gorącej czekolady, którą delektować się nauczył ją właśnie

on. Wujek był jedyną osobą, która potrafiła odczytywać jej uczucia,

które starała się ukrywać pod maskami radości. Dlatego też już po

momencie opowiadała mu wydarzenia sprzed kilku dni. Po wysłuchaniu

opowieści wujek chwile patrzył się na ścianę, potem sięgnął do kieszeni

po fajkę, ale spojrzawszy na nią ze zmieszaną miną zrezygnował ze

swoich zamiarów. W zamian za to wstał energicznym ruchem i powiedział,

by się ubierała.