Ostatnio wśród feministek szczyty popularności bije walka ze „zbrodnią” zwaną molestowaniem seksualnym. Walka ta jest tak zacięta, że w jej imię nawet zniesiono domniemanie niewinności: w wielu krajach wprowadzono bowiem przepisy, zgodnie z którymi to na pracodawcy spoczywa, niczym obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, obowiązek wykazania prawidłowości relacji między nim a podwładnymi ( jeżeli tego obowiązku nie dopełni, w razie procesu o molestowanie sam jest sobie winien i nie może liczyć na nic innego niż wyrok skazujący). Jest to jedyny w naszej cywilizacji przypadek zniesienia domniemania niewinności od czasów jego wprowadzenia. Sprawa wygląda więc na na tyle poważną, że warto przyjrzeć się bliżej temu, na czym polegają zaloty, adoracja i molestowanie.
Zacznijmy od tego, czemu na węszeniu molestowania seksualnego tak zależy feministkom. W naszej kulturze przyjęło się, że to mężczyzna jest stroną starającą się o kobietę, kobieta natomiast jest klejnotem, który do związku wnosi tylko samą siebie. To dla mężczyzny nobilitujące jest posiadanie kobiety, dla kobiety natomiast uwłaczającym jest oddać się za nic, oddać się partnerowi za to tylko, że on też się jej odda. Partner musi się o nią postarać, ma ją nie na zasadzie partnerskiej wzajemności, ale jako wynagrodzenie własnych wysiłków. To mężczyzna zdobywa kobietę a następnie to on utrzymuje ją przy sobie, kiedy nie będzie on tego czynił wystarczająco skutecznie, ona w każdej chwili może odejść nic na tym nie tracąc, stając się wolna, podczas gdy on stanie się tylko samotny. Kiedy rozpada się związek, to mężczyzna, nie kobieta traci rodzinę, kobieta nie odchodzi od rodziny, kobieta odchodzi z rodziną.
Jak więc widać, przyjmuje się, że w relacjach uczuciowych kobieta jest czymś lepszym od mężczyzny. Na tym się jednak nie kończy. Kobieta nie tylko uznawana jest za lepszą część związku, ale też lepsza część związku nie wchodzi w relację z gorszą częścią związku za nic.
Kiedy być może przyszła para poznaje się, to do mężczyzny należy pierwszy krok i ekspozycja na odrzucenie. To od niego oczekuje się okazania przedwczesnego zaangażowania, zanim jeszcze pojawi się związek. Mężczyzna musi poprosić do tańca, postawić drinka, wystarać się o numer, zadzwonić kilka razy, wystarać się o spotkanie, kupić kwiaty, dać prezent, zapłacić za randkę, obiad, kino, dowiedź na miejsce, zadbać, aby kobieta bezpiecznie dotarła do domu. To on a nie ona ma zadbać o święta miłości, takie jak walentynki, to on wtedy zaprasza, to on kupuje kwiaty czy prezent –wzajemności tutaj nie ma. To on też musi utrzymać rodzinę, pozostając jednocześnie mężem i ojcem – to fałsz, że to kobiecie trudno jest godzić dwie role życiowe, to mężczyzna ma trudność jednocześnie godzić pracę i życie rodzinne.