Polityka prorodzinna
Podczas wywiadu w radiu Tok FM Bronisław Komorowski opowiadał o sprawach ważnych dla kobiet i proponował rozwiązania, które pozwoliłyby młodym kobietom być matkami bez rezygnacji z kariery zawodowej. „Ustawa o żłobkach rodzinnych, większa dostępność pracy w domu, cyfryzacja Polski”. Założenia ustawy o mini żłobkach (ułatwiające zakładanie placówek opieki nad najmniejszymi dziećmi - której notabene rządowy projekt jest już gotowy) pojawiały się w trakcie rozmów na wideo czacie. Marszałek wyraził opinię, iż najlepszą formą wspierania rodzin byłyby regulacje w systemie podatkowym. Proponuje zwiększenie dzisiejszej ulgi (ok. 1000 zł na dziecko) i uzależnienie jej wysokości od liczby dzieci. Jest to dobre rozwiązanie, lecz samo zwiększenie ulg podatkowych powinno być wyłącznie wprowadzeniem do szeroko zakrojonej strategii nowej polityki prorodzinnej.
W telegraficznym skrócie
Komorowski wyraźnie opowiadał się za zwalczaniem biurokracji, uzasadniając, iż atmosfera „polowania na przedsiębiorców” była barierą w rozwoju polskiej gospodarki. Popiera działania, które umożliwią wejście do strefy euro w 2016 roku. Mówi, iż państwo należy budować w sposób solidarny wyrównując szanse, dbając o najbiedniejszych i o słabsze regiony. Będzie wspierał proces prywatyzacji. Zwiększenie powiązania między nauką a biznesem, stawianie na nowe technologie i długofalowy rozwój infrastruktury to również priorytety. W liście do Jarosława Kaczyńskiego z dnia 02.07.2010, wyróżnił trzy najważniejsze sprawy dla Polski: tworzenie możliwości i rozwoju miejsc pracy dla młodych ludzi, reformę służby zdrowia oraz wsparcie dla młodych rodzin - umożliwiające godzenie życia rodzinnego z pracą lub prowadzeniem własnego biznesu.
Sobie i wszystkim życzę, aby obietnice kandydata zostały zrealizowane przez Prezydenta. Współpraca z rządem i szerokie poparcie, które Bronisław Komorowski zyskał na Zachodzie i w Unii Europejskiej zarazem daje duże możliwości i zobowiązuje.
Według specjalistów z portalu Jobexpress (portal z ogłoszeniami pracy) rynek pracy (wciąż nastawiony na pracodawcę) powoli wychodzi z kryzysu. Pojawia się coraz więcej ofert pracy, nie tylko w standardowej formie ale również pracy zdalnej i w niepełnym wymiarze godzin, która jest łatwiejsza do pogodzenia z życiem osobistym. Być może niewidzialna ręka rynku sama najlepiej naprostuje sytuację a zadaniem prezydenta i rządu powinno być jej zbytnie nieprzeszkadzanie?