Co oznacza Babylon A.D.?
Babylon A.D. oznacza erę Babilonu, miasta wszelkich grzechów. Taka nazwa pozwalała mi też na stworzenie ładnego logo B.A.D. (śmiech). Poza tym, dla Amerykanów tytuł „Babylon Babies” mógł mieć podwójne znaczenie – jako że „babies” może oznaczać zarówno niemowlęta, jak i atrakcyjne dziewczyny. Nie pasowało mi też słowo „niemowlęta” w tytule - dawało zbyt wiele informacji na temat tego, co przewozi Aurora.


Jaka była reakcja Danteka na wszystkie te zmiany?
Był pod tym względem bardzo otwarty. Powiedział mi: „Weź moją książkę i zrób z nią co chcesz. Zgadzam się na przekazanie Ci praw do niej, bo podoba mi się Twoja wizja i Twoje filmy. Mam do Ciebie całkowite zaufanie”. Dantec wiedział, że zachowałem ducha jego książki, temat, ogólny zarys historii i był raczej ciekawy wszystkich zamian, jakich dokonaliśmy wraz z moim współscenarzystą Érikiem Bernardem. Teraz czekam, by obejrzał skończoną wersję filmu i powiedział to samo.


Pańskie pierwsze trzy filmy powstały na podstawie oryginalnych scenariuszy, zaś dwa z trzech ostatnich to adaptacje. Czy to coś zmienia?
Nigdy się nad tym nie zastanawiałem. Mój pierwszy film „Mulatka” inspirowany był życiem, jakie w tamtym czasie wiodłem oraz obrazem „Ona się doigra” Spike’a Lee. Inspiracją dla mojego drugiego filmu - „Nienawiści” była twórczość Scorcese. Wszystko, co zrobiłem powstało w oparciu o to, co już widziałem. Najistotniejszy w filmie jest produkt końcowy, a nie jego scenariusz. Kiedy czytam Stephena Kinga, mam ochotę przenieść na ekran wszystkie jego książki! Jean-Christophe Grangé, autor „Purpurowych rzek” ma ogromny talent ponieważ potrafi wymyślić historie, których ja nie jestem w stanie wyobrazić sobie w kinie. Nie mam problemów z czerpaniem inspiracji z powieści. W chwili, gdy ją adaptuję, staje się moja. Na ogół gdy czytając, jestem w stanie przebrnąć przez pierwsze 10 stron książki, mam ochotę nakręcić jej adaptację (śmiech).


Od lektury książki do rozpoczęcia zdjęć minęło 5 lat… Czy trudno było dojść do porozumienia w kwestiach finansowych?
Tak, to było bardzo trudne, ponieważ Amerykanie są bardzo trudni w interesach. Na początku projektu miał z nami pracować Christophe Rossignon, producent moich trzech pierwszych filmów. Razem z Érikiem Bernardem mieliśmy już napisany scenariusz, którego zrealizowanie miało kosztować 90 milionów dolarów. I Christophe powiedział mi: „Mathieu, ja nie mogę się w to zaangażować, ponieważ w to nie wierzę”. Tak więc rozstaliśmy się, a ja wyjechałem do Stanów kręcić „Gothikę”. Zrozumiałem, że do zrealizowania „Babylon A.D.” potrzebna mi będzie amerykańska gwiazda, a zatem musiałem nakręcić film, który odniósłby sukces kasowy na terenie USA. Joel Silver, producent „Matrixa” zaproponował mi wyreżyserowanie „Gothiki” z Halle Berry, która właśnie dostała wtedy Oskara oraz z Penelope Cruz i Robertem Downey Jr. Film się udał, co pozwoliło mi narzucić przy „Babylon A.D.” swoje warunki na poziomie produkcji bez konieczności sprzedawania scenariusza amerykańskiemu studiu. Koniecznie potrzebna mi była europejska koprodukcja, tak by Amerykanie zadowolili się kupnem filmu. Naszym celem było zmieścić się w budżecie okrojonym do 60 milionów dolarów: 30 milionów z Europy i drugich 30 od Amerykanów.