Niedawno prezydent Rosji zszokował światowe media, podejmując działanie rzadko zdarzające się kremlowskim włodarzom, mianowicie, wskazując słabe punkty Rosji. Nie uczynił w ten sposób niczego niezwykłego, upadek Rosji jest jednym z najsilniejszych trendów historycznych naszych czasów, jednak mieliśmy prawo być jego wypowiedzią zaskoczeni, bowiem trend ten jest jednocześnie niemal całkowicie przemilczany. Przynajmniej w Polsce obie strony sceny politycznej zdają się być zgodne w jednym, Rosja jest potęgą, chociaż jedni przed „potęgą” tą każą klękać i jej „nie drażnić”, „bo zakręci kurek”, a drudzy każdy wysiłek skupiać na „uniezależnieniu się od niej”, „wyjściu spod orbity jej wpływów” i „powstrzymaniu jej zakusów wobec nas i naszych sąsiadów”. Jednak również poza Polską panuje ślepota wobec historycznej tendencji upadku Rosji, uwidaczniająca się chociażby w ukuciu i używaniu terminów takich jak BRIC. Włodarze kremlowscy nie są więc w swoim lekceważeniu tego problemu odosobnieni.
Prezydent Miedwiediew, zwracając na niego uwagę, wymienił następujące jego aspekty: „nieefektywna gospodarka, na wpół radziecka sfera socjalna, nieokrzepła demokracja, niekorzystne tendencje demograficzne i niestabilna sytuacja na Kaukazie”. Co do niektórych z nich bym się zgodził, co do innych zmodyfikowałbym ich ujęcie, inne pominął a jeszcze inne dodał. Jednak odnośnie stanu dzisiejszej Rosji ważniejsze od trafności diagnoz prezydenta Miedwiediewa jest to, że trudno znaleźć jakiekolwiek wskaźniki, które nie wieszczyłyby jej katastrofy. Świadczy to o tym, jak niszczący wpływ na społeczeństwa i państwa ma komunizm, który, niczym pijak, nie tylko sam siebie doprowadza do bankructwa, ale też pozostawia gigantyczne długi swoim spadkobiercom.
Gospodarka
Faktycznie nieefektywna gospodarka i rozbuchana sfera socjalna są dużymi problemami ekonomicznymi Rosji. Rosja posiada bardzo niski współczynnik wolności gospodarczej (IEF) wynoszący zaledwie 50,8.
Mało kto w ciągu ostatnich ośmiu lat 6-8%-owego rocznego wzrostu gospodarczego Rosji zwracał uwagę na to, że wzrosty jej gospodarki w ciągu ostatnich 18-19 lat od upadku komunizmu przeplatają się ze spadkami. Ukuto nawet termin BRIC, którym w ciągu ostatniej dekady dziennikarze się namiętnie posługiwali, oznaczający „nowe potęgi gospodarcze”, Brazylię, Rosję, Indie i Chiny.