Początek sierpnia, to w naszym kraju wzmożony czas pielgrzymowania. W

wielotysięcznych pochodach pątnicy w różnym przedziale wiekowym z

chusteczkami w ręku i pieśnią na ustach pokonują setki kilometrów, by

dotrzeć do tzw. duchowej stolicy Polski. Cel – uświęcenie! Perspektywa

– osiągniecie zbawienia!

 Ruch pielgrzymów na trasie odbywa się

przez cały rok, jednakże sierpień z racji ustanowienia przez hierarchów

dogmatycznych świąt maryjnych, jest kumulacją całego procesu. Czego te

masy szukają?Jakie mechanizmy dyktują takie, a nie inne zachowania?

Jako

kulturoznawca interesujący się również tematyką religijną spróbuję w

tej sprawie coś powiedzieć. – "Najwyższy czas by polską religijność

przestać oceniać według wskaźnika 95% katolików, a zacząć oceniać

według wskaźnika 33% Polaków nie potrafiących wymienić żadnego z

dziesięciorga przykazań (dekalog katechizmowy skandalicznie różni się

od Biblijnego). - Coraz bardziej widoczne jest zjawisko, które można by

nazwać chrześcijaństwem sprywatyzowanym lub religijnością selektywną. W

takim chrześcijaństwie wierzący są członkami jakichś Kościołów, ale i

tak wierzą po swojemu. Traktują religię jak zakupy w supermarkecie –

kupują, to, co się im podoba i co jest w danej chwili potrzebne” (Znaki

Czasu nr.4.2007). Maturzysta, strażak, rolnik, młodzież, rządzący

polityk, górnik, polskie kobiety, rodzina „Radio Maryja”, każda z tych

grup ma wyznaczony luk czasowy na odwiedziny częstochowskiego

sanktuarium. Największą świętością w Polsce opiekuje się zakon

Paulinów. Jest też garstka osób wyznaczonych do bezpośredniej ochrony

obrazu. Osoby te składają przysięgę, że będą robić co w ich mocy, aby

wszystkie sprawy miały się w porządku, aby cudowny obraz był zawsze

bezpieczny, a ruch pątników trwał i narastał. Zakonnicy przysięgają

też, że w razie potrzeby oddadzą życie za obraz! Serwis trwa cały rok,

podobnie sprawy mają się w innych częściach globu. W krajach

katolickich ludzie dążą do zbawienia poprzez formę odwiedzin rozmaitych

miejsc nawiedzeń maryjnych: Częstochowa, Licheń, Fatima, Lourdes,

Knock, Meksyk (Gaudalupe), Miedziugorie, Santiago de Conpostella itd. W

kręgu islamskim, jedną z najważniejszych powinności człowieka jest

pielgrzymka do Mekki, bez tego człowiek nie może liczyć na komfort

psychiczny, duchowo jest rozbity pomiędzy śmiertelnością, a

nieśmiertelnością. Wizyta w świętym miejscu to również obsesja dla

Prawosławnych – Obrzędy na „Świętej górze Grabarce”; mieszkańców Indii

– np. Waranasi Dwarka, Udźdźajn, Hardwar, Kańćipuram, Mathura, Ajodhja,

Śri Rangam, Majapura; dhamas: Badrinath, Puri, Rameśwaram, Wrindawana;

inne: Ganges i inne święte rzeki, Allahabad, Nasik, Gangotri, Shirdi,

Puttaparthi; buddyzmu - cztery miejsca wskazane przez Buddę: Lumbini,

Bodhgaja, Sarnath, Kusinagar; judaizmu - Jerozolima (Ściana Płaczu),

Góra Synaj, Jordan, Makpela; taoizmu - Pięć świętych gór Chin ;

sikhizmu: Amritsar i wielu innych religii. Jeśli spojrzeć wstecz, okaże

się, że podobne święte, cudowne miejsca mieli Słowianie, Celtowie, ludy

germańskie, mieszkańcy obu Ameryk, Afryki, Australii i Oceanii, jak i

też terminowały w tego typu religijności nacje starożytne oraz

prymitywne. W starożytności jednym z ważnych ośrodków kultowych i

pielgrzymkowych był Efez. W mieście tym, jak można przeczytać w

Dziejach Apostolskich, doszło nawet na kanwie działalności Pawła z

Tarsu do rozruchów. Mieszkańcy czcili bowiem w miejscowym sanktuarium

boginię Artemidę. Kupcy nakręcający pogański kult związany z produkcją

i sprzedażą m.in. posążków Diany poczuli się zagrożeni tym, co głosił i

wypowiadał apostoł Paweł. Nowy Testament sprawozdaje: „...Wiecie, że z

tego rzemiosła mamy nasz dobrobyt. Widzicie też i słyszycie, że ten

Paweł nie tylko w Efezie, lecz nieomal w całej Azji namówił i zjednał

sobie wiele ludzi mówiąc, że nie są bogami ci, którzy są rękami

zrobieni. Zagraża nam tedy niebezpieczeństwo, że nie tylko nasz zawód

pójdzie w poniewierkę, lecz również świątynia wielkiej bogini Artemidy

będzie poczytana za nic, i że ta, którą czci cała Azja, może być odarta

z majestatu, a gdy, to usłyszeli, unieśli się gniewem i krzyczeli

mówiąc: wielka jest Artemida Efeska.” (Dzieje Apostolskie 19.25-28). W

mieście doszło na tym polu do wielkich rozruchów, uważano, bowiem, że

posąg Artemidy „spadł prosto z nieba”, głoszący inna naukę narażeni

byli na śmierć.