Po wkroczeniu funkcjonariuszy ABW do mieszkania oceniła zatem sytuację jako początek nieuchronnego końca jej dotychczasowego życia, oraz pozycji społecznej i podjęła „męską” decyzję, która w moim odczuciu potwierdza właśnie twardość jej charakteru i budzi tyle szacunku, ile można go mieć wobec człowieka, który wprawdzie zbłądził, ale zapłacił za to i to najwyższą cenę. Myślę, że ta odrobina należnego szacunku wobec decyzji Barbary Blidy powinna skłaniać raczej do pozostawienia jej trupa w spokoju, a nie umieszczania go na partyjnych sztandarach. Jednak poczucia współodpowiedzialności za samobójstwo koleżanki i elementarnej przyzwoitości w SLD najwyraźniej brakuje.

Kończąc ten tekst wracam na chwilę do "sprawy Leppera i Kaczmarka", by przypomnieć jeszcze raz, że intryga, tak jak ją sobie wyobrażam i przedstawiłem w artykule, jest rezultatem moim zdaniem nie uchybiającej logice spekulacji myślowej, opierającej się na znanych powszechnie faktach, w komentowaniu których jednak media na razie nie idą tak daleko jak ja, wobec czego bez odpowiedzi pozostaje sporo pytań, na które moja interpretacja faktów, odpowiedzi jednak daje - przynajmniej w dniu publikacji artykułu i wobec faktów, które są znane. Nie wątpię, że pan Ryszard Krauze - jeżeli jego rola jest inna, niż przypisywana mu w moim artykule, wystarczająco i bez problemów wyjaśni swój udział w zdarzeniach związanych z intrygą i oddali podejrzenia o jej zaaranżowanie. Winien to zresztą zrobić nie tyle w związku z tym artykułem, ale przede wszystkim w związku z wątpliwościami prokuratury co do jego roli w całej sprawie.