Idąc myślał o książkach z "czasów wielkiego absurdu i zamętu" , które podtykał mu dziadek gdy był jeszcze dzieckiem, i razem z rodzicami mieszkali u niego  w Chorzowie, a potem w Siemianowicach,  -dokąd dziadek się przeniósł. Książki propagowały idiotyczne typy osobowości, i chorych ludzi, którzy zamiast wykonywać sprawnie swoją pracę,... mieli do spełnienia jakąś urojona przez siebie misję. Lekarze zamiast leczyć, mieli misje, i nauczycielki zamiast uczyć miały do spełnienia misję. Takie chore życiowe postawy propagował  między innymi niejaki Żeromski [?]  [Żeroński?, albo Żeranski] jeśli nie pomylił nazwiska. W innych państwach jak w Anglii lekarze po prostu leczyli, a nauczyciele uczyli, bez skrzywiania charakteru, i marnowania swojego życia, i  niepotrzebnych niczemu i nikomu "siłaczek"
Straszne to było i pokraczne. A jakie wynaturzone.Całe życie, to jedna wieka pomyłka, porażka i oszustwo, a następnie replikacja szkodliwych sposobów zachowań na następne pokolenia, żeby klątwa i czary działały nadal. Prawie tak beznadziejnie jak teraz w Nowym Ładzie Powszechnym.

No aż tak, to może nie Złapał się na tym, że ostatnio lubi  przesadzać, i narzekać.


Wszedł do kościoła, aby złożyć wyznanie wiary, i pomodlić się, -naprawdę to był zmęczony bezsensownym łażeniem po mieście, ale nie chciał wydawać pieniędzy na kawiarnie. Ukląkł w trzecim rzędzie, miedzy staruszkami, a sympatyczną dziewczyną, i patrząc na nią, zaczął recytować wyznanie:
wierze w wielką  boską siłę maszyn,

i kreatora którego duch jest ukryty w maszynie,

czcze materię jako jedyną, i nic poza nią nie widzę

Nowej teologi nauki,

pokłon, i pokłon przed duchem w maszynie,

i przed wielkim Karolem Darwinem, który prawdę nam objawił

jako prorok
w tym czasie kiedy wierni bili pokłony, kapłan wchodził trzymając w obu dłoniach złoty podobny do pieniądza owalny przedmiot,

śpiewając:

-otoo jeest syym bol atomu materii, najświętszego ze świętych, a poza biologią niiic nieeee maaaa-

-nic nie ma nic nie ma nic nie ma-  odpowiadali na klęczkach wierni
Wierni już  wstawali,   a wcześniej  klęcząc całowali kapłana w rękę, odnawiając jednocześnie akt przysięgi wobec władzy,

recytując kilka pierwszych formułek,