-w grę jeszcze wchodzi język Pieczyngów, lub może zagubionego tajemniczego ludu zamieszkującego południowe wybrzeże Bałtyku, dzięki któremu język kaszubski, i drzewiański,  różni się od polskiego,  jemu też zawdzięcza dużo język jakim posługiwali się  Jaćwingowie, Prusowie, a do dziś Litwini-dodał Stanisław
-A czy nie jest to przypadkiem sarmacki?  -powiedział piskliwym głosem  Młodszy Brat, patrząc na leżąca  na stole paczkę papierosów. - No  mała grupka sarmatów, czy jak ktoś woli Scytów, przetrwała gdzieś na Jurze, może mieszając się z celtami, tworząc własny język i kulturę, a ostatni zgasił światło, zapisując w stworzonych przez nich języku magiczną "księgę"

-czyli gasząc  zapalili jednocześnie, -skończył za niego Stanisław


Łgał Złomek , w żywe oczy łgał  jak pies, bo wiedział jak i wszyscy, że Księga została napisana przez jednego z ostatnich wtajemniczonych w wiedzę wyznawców naszej rdzennej starej religii. Wbrew postanowieniom ostatniego  wiecu wolnych  plemion w Stradowie . Wiec postanowił, że wszystko co nie zostanie zniszczone przez okupanta podczas wielkiej wojny, zostanie zniszczone przez samych wyznawców, aby żadna tajemnica nie dostała się w ręce wroga.
 A i tak już dostał się ich ręce magiczny  Miecz, który wcześniej wędrował wśród "zerwanych", by potem zostać w rękach plemienia Lęchów. Historia tego miecza była taka: najpierw miecz dostawał się w ręce zwycięscy Wielkiej  Trzeby lub Wielkiej Trzyzny, jaka odbywała się po śmierci wielkiego wojownika lub w rocznicę śmierci wielkich bohaterów "zerwańskich", i przebywała w jego rekach aż do następnej olimpiady.

 Następnie miecz wędrował po plemionach słowiańskich, w każdym przebywając  po jednym pokoleniu. Na skutek nieznanych wypadków [ może pokonania Awarów?- jako nagroda?  ]  został w rękach Lęchów, najgrożniejszego ludu  ze słowiańskich plemion i wędrował wśród ich szczepów.

Inna wersja opowiada, że został dany w prezencie przez plemiona Nowogrodu Wielkiego [wtedy nazywały się inaczej] plemionom lechijskim w ósmym albo dziewiątym wieku, czyli całkiem nie tak dawno. Miecz miał być stary jak świat, a inskrypcje w nieznanym języku o tym świadczą. -na skutek małego pęknięcia, albo "szczerby" powstałej w czasach Chrobrego, kiedy to według legendy Chrobry miał nim stukać w bramy Kijowa zyskał swoją nazwę.