Pod koniec lat 60-tych celnicy permanentnie sprawdzali każdy transport do Sealandii. Raz pod pretekstem przemytu, otworzyli wszystkie konserwy. W odpowiedzi władze Sealandii zagroziły, że każdy statek, który zbliży się do księstwa zostanie ostrzelany. Tak trwał impas przez kolejne lata. Brytyjczycy nie chcieli w ogóle słyszeć o nowopowstałym tworze. Żadna ze stron konfliktu, nie próbowała nawet przekonać oponenta do swoich racji.
W latach 70-tych na Sealandię zawitała cywilizacja. Na pokład platformy przywieziono łóżka, koce, dywany. Pojawili się nawet pierwsi obywatele. Kilku hippisów, poszukujących przygody, kilku bezrobotnych, poszukujących świętego spokoju oraz kilku biznesmanów i prawników, wietrzących dobry interes. Książę Roy zaprojektował flagę i herb. Skomponowano hymn. Barwami księstwa miały być: czerń piracka, biel czystości i czerwień królewska. Do tego wprowadzono dolary sealandzkie i zaczęto produkować przynoszące znaczne dochody, znaczki pocztowe. Do dziś znaczki rodem z Sealandii uchodzą za rarytas wśród filatelistów na całym świecie. Jednym z ostatnich etapów organizacji państwa było napisanie konstytucji. Zajął się tym niemiecki prawnik – Alexander Achenbach, który został mianowany premierem. W 1975 Sealandia została monarchią konstytucyjną. Książę i premier chcieli stworzyć coś na kształt drugiego Monaco. Współpraca rozpadła się, gdy niemiecki twórca konstytucji opuścił pokład.
Na początku 1978 roku książę Roy udał się do Austrii. Zaprosili go niemieccy i holenderscy biznesmeni. Podejrzewał podstęp. Do wyjazdu przekonała go żona. W księstwie pozostał jego syn, 25-letni Michael. Pod nieobecność założyciela uprowadzono dziedzica. Była to próba odbicia Sealandii. Zamach zakończył się klapą. Jednym z zamachowców okazał się Gernot Putz, który był obywatelem księstwa. Został oskarżony o zdradę i skazany na bezterminowe szlifowanie, a raczej zważywszy na jego nazwisko, pucowanie barierek. I choć niemiecki konsul nalegał na uwolnienie więźnia, to Roy nie ulegał naciskom.
Po 7 tygodniach Putz został ułaskawiony. Wygnańcy zorganizowali na terenie Niemiec rząd Sealandii na uchodźstwie. Istnieje on do dziś. Teka emigracyjnego premiera przypadła Johannesowi Seigerowi. Rząd na uchodźstwie zmienił konstytucję, mianując nowym księciem holenderskiego prawnika Adriana Oomena.