*

Na zegarze wybiła północ. Pod drzwiami zaszeleściły kroki.

- Pani, Darvulia już jest.

- Przywiozła ze sobą... ?

- Tak. Młodą i piękną.

Erzsébet odetchnęła z ulgą. Do potrzymania swej urody potrzebowała krwi dziewic. Młodych i pięknych dziewic.

- Powiedz jej, że zaraz zejdę, Dorotheo .


                                                                            *

Wycie wilków stawało się coraz głośniejsze. Drapieżniki wyczuwały śmierć. Krążyła nad zamkiem. Zwabione jej zapachem zbliżały się do zabudowań. Wtem rozległ się przeciągły, nieludzki skowyt. Zwierzęta uciekły spłoszone. Nad Čachtic zapadła przerażająca cisza.